از تمام تو فقط فاصله ات سهمم شد ،

از تمام تو فقط فاصله ات سهمم شد ،
#عشق وا مانده ی بی حوصله ات سهمم شد ،
.
.
.
آنقدر سوختم از فاصله ، بی تاب شدم ،
بین صد خاطره گندیدم و مرداب شدم ،
«آه» ... مرداب شدم، تا که تو دریا بشوی ،
از همه سیر شدم تا کس و کارم بشوی ،
این همه #شعر نگفتم که بخوانی ... بروی ،
پای یک مرد زمین خورده نمانی ... بروی ،
سخت ماندم که مرا یاد تو رسوا نکند ،
در خودم گریه کنم بغض دهان وا نکند ،
خبر رفتن تو تلخ تر از هر خبر است ،
#بوسه دلگیرترین لحظه ی قبل از سفر است ،
بی تو حتی من از آغوش خودم دورترم ،
از کهنسالی این فاصله رنجورترم ،
تَرَم اندازه ی ابری که به باران بزند ،
تو در این شهر نباشی، به بیابان بزند ،
هر چه بر سر بزند عاقبتش وصلی نیست ،
جز غم انگیزی #پاییز ، دگر فصلی نیست ،
آخرین فصل من از بودن تو فاصله داشت ،
یک بغل خاطره ، صد بغض ، هزاران گله داشت ،
گله یعنی نشود راه تو را سد بکنم ،
حال با خاطره های تو چه باید بکنم ..؟
.
.
.
از تمام تو فقط فاصله ات سهمم شد ،
#عشق وا مانده ی بی حوصله ات سهمم شد ،