بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
یک موقع شخصی یا گروهی چیزی را نمی‌دانند و یا تردید دارند، باید از یک سو خودشان تحقیق کنند تا بدانند و از سوی دیگر، آنان که می‌دانند، بدون خستگی، بدون آزردگی، بدون غل و غش و به صورت مستمر و مکرر پاسخ آنها را بدهند. اما یک موقع مشکل کمبود علم، دانایی و اطلاعات نیست، خودشان هم می‌دانند که خلاف حق و خلاف واقع می‌گویند، بلکه قصدشان تحریف، دشمنی و ضد تبلیغ است، در اینجا دیگر هیچ پاسخی فایده ندارد. این از همان مواردی است که خداوند متعال درباره آنان می‌فرماید: فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَلَهُم عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا كَانُوا یكْذِبُونَ - در دل‌هایشان مرضى است و خدا بر مرض شان افزود و به سزاى آنچه به دروغ مى‌گفتند عذابى دردناك در پیش خواهند داشت.(سوره بقره آیه 10)
الف) - امام را به فرانسه تبعید نکردند. بلکه پس از تبعید به ترکیه و سپس به عراق به گمان این که اولاً تحت حکومت امنیتی و جلاد صدام است و ثانیاً در میان فقهای نجف نمی‌تواند قد علم کند و ثالثاً رابطه عراق با ایران قطع است.
پس از آغاز واوج گرفتن انقلاب اسلامی، تصمیم گرفتند تا ایشان را حتی از عراق نیز اخراج کنند. لذا ایشان ابتدا قصد نمودند تا به کویت رفته و در آنجا طبق برنامه‌ریزی جایی را انتخاب کنند.
امام برای خداحافظی به حرم مشرف شدند، مردم گمان کردند که حصر ایشان شکسته شده است، در حرم زنان هلهله کردند و مردان تکبیر می‌گفتند و نمی دانستند که این آخرین زیارت امام می‌باشد.
ب) - برای امام خمینی (ره) این قیام و حرکت مهم بود و نه جا و مکان. چنان چه به سعدون شاكر ریئس اطلاعات عراق که به ایشان گفته بود اگر می خواهد در نجف بماند، باید دست از مبارزه بردارد و الا باید خاک این کشور را ترک کند، فرموده بود: هر كجا بروم، اگر این فرشم را پهن كنم، همان جا منزل من است. من از آن روحانیونی نیستم كه به خاطر علاقه به زیارت دست از كار مبارزه بكشم واگر بنا شود از مردم ایران جدابشوم،دقیقه‌ای این جا نخواهم ماند.
امام خمینی (ره) شب آخر در نجف، پس تهجد نیمه‌شب، اهل بیت خود را جمع کرد و به آنها فرمود:هیچ ناراحت نباشید كه هیچ نمی‌شود. آخر نمی‌شود ساكت بود.جواب خدا و مردم را چه می‌دهیم ؟ عمده تكلیف است ، نمی‌شود از زیر بار تكلیف شانه خالی كرد. این كه هیچ، اگر می‌گفتند یك روز ساكت باش و این جا زندگی كن و من می‌دانستم یك روز سكوت مضر است، محال بود قبول كنم.
ج) - دولت کویت، به رغم آن که برای ایشان و همراهان ویزا صادر کرده بود، به دستور انگلیس اجازه ورود نداد،(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
یک موقع شخصی یا گروهی چیزی را نمی‌دانند و یا تردید دارند، باید از یک سو خودشان تحقیق کنند تا بدانند و از سوی دیگر، آنان که می‌دانند، بدون خستگی، بدون آزردگی، بدون غل و غش و به صورت مستمر و مکرر پاسخ آنها را بدهند. اما یک موقع مشکل کمبود علم، دانایی و اطلاعات نیست، خودشان هم می‌دانند که خلاف حق و خلاف واقع می‌گویند، بلکه قصدشان تحریف، دشمنی و ضد تبلیغ است، در اینجا دیگر هیچ پاسخی فایده ندارد. این از همان مواردی است که خداوند متعال درباره آنان می‌فرماید: فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَلَهُم عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا كَانُوا یكْذِبُونَ - در دل‌هایشان مرضى است و خدا بر مرض شان افزود و به سزاى آنچه به دروغ مى‌گفتند عذابى دردناك در پیش خواهند داشت.(سوره بقره آیه 10)
الف) - امام را به فرانسه تبعید نکردند. بلکه پس از تبعید به ترکیه و سپس به عراق به گمان این که اولاً تحت حکومت امنیتی و جلاد صدام است و ثانیاً در میان فقهای نجف نمی‌تواند قد علم کند و ثالثاً رابطه عراق با ایران قطع است.
پس از آغاز واوج گرفتن انقلاب اسلامی، تصمیم گرفتند تا ایشان را حتی از عراق نیز اخراج کنند. لذا ایشان ابتدا قصد نمودند تا به کویت رفته و در آنجا طبق برنامه‌ریزی جایی را انتخاب کنند.
امام برای خداحافظی به حرم مشرف شدند، مردم گمان کردند که حصر ایشان شکسته شده است، در حرم زنان هلهله کردند و مردان تکبیر می‌گفتند و نمی دانستند که این آخرین زیارت امام می‌باشد.
ب) - برای امام خمینی (ره) این قیام و حرکت مهم بود و نه جا و مکان. چنان چه به سعدون شاكر ریئس اطلاعات عراق که به ایشان گفته بود اگر می خواهد در نجف بماند، باید دست از مبارزه بردارد و الا باید خاک این کشور را ترک کند، فرموده بود: هر كجا بروم، اگر این فرشم را پهن كنم، همان جا منزل من است. من از آن روحانیونی نیستم كه به خاطر علاقه به زیارت دست از كار مبارزه بكشم واگر بنا شود از مردم ایران جدابشوم،دقیقه‌ای این جا نخواهم ماند.
امام خمینی (ره) شب آخر در نجف، پس تهجد نیمه‌شب، اهل بیت خود را جمع کرد و به آنها فرمود:هیچ ناراحت نباشید كه هیچ نمی‌شود. آخر نمی‌شود ساكت بود.جواب خدا و مردم را چه می‌دهیم ؟ عمده تكلیف است ، نمی‌شود از زیر بار تكلیف شانه خالی كرد. این كه هیچ، اگر می‌گفتند یك روز ساكت باش و این جا زندگی كن و من می‌دانستم یك روز سكوت مضر است، محال بود قبول كنم.
ج) - دولت کویت، به رغم آن که برای ایشان و همراهان ویزا صادر کرده بود، به دستور انگلیس اجازه ورود نداد،(ادامه دارد...)
۴۵۸
۱۱ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.