برخورد ما نسبت به مهربانی و نعمتهای خدا چطوره

قيلَ لِمحَـمَدِ بْنِ عَلىٍّ الْباقِرِ عليه السلام : كَيْفَ اَصْبَحْتَ؟ قالَ: اَصْبَحْنا غَرْقى فِى الْنِـعْمَةِ، مَوْفُورينَ بِالذُّنُوبِ، يَتَحَبَّبُ اِلَيْنا اِلــهُنا بِالنِّـعَمِ، وَ نَتَـمَقَّـتُ اِلَيْهِ بِالْمَـعاصى، وَ نَحْنُ نَفْتَقِرُ اِلَيْهِ، وَ هُوَ غَـنىٌّ عَـنّا

به امام باقر عليه السلام گفته شد: چگونه صبح كردى؟ فرمود: صبح كرديم در حالى كه غرق در نعمت هستيم، گناهان فراوان است، معبود ما با نعمتها به ما اظهار دوستى مى كند، و ما با نافرمانى نسبت به او دشمنى مى كنيم، ما به او نيازمنديم و او از ما بى نياز است

بحارالأنوار ج46 ص304