درد میدونی تو تا درد رو تجربه نکنی نمیدونی چه حسی داره،تا

درد میدونی تو تا درد رو تجربه نکنی نمیدونی چه حسی داره،تا الان بارها به گوشت خورده،با خودت فکر کردی شاید واقعا حس بدی داره،اما خودش خیلی تخریب کننده تره،من واقعا از کسایی که درد داشتن و دست به کاری نزدن انتقاد میکنم، اونا میدونن این درد همیشگی نیست،میدونن میشه باهاش جنگید،ولی من هیچ امیدی نداشتم از نظرم تحِ دنیا بود،نه راهی واسه پس داشتم نه راهی برای پیش،همه منو ترک کرده بودن،حتی یک نفرم نخواست منو درک کنه،داشتم زیر بارِ اون همه فشار روحی و روانی لهِ میشدم، باور کرده بودم زندگی برای من دیگه به تهش رسیده، اما چشمامو که یکم بهتر باز کردم خیلیارو دیدم که با این درد کنار اومدن،تجربش کردن،حسش کردن،و پشت سر گذاشتنش،اون زمان درکش برام سخت که بدونم چجوری واقعا زنده موندن،ولی خودمم زنده موندم،زنده نه ها فقط نفس کشیدم، حتی تهشم این درد از من نگذشت،مثل یه بیماری بود که نه جسمتو ولی تیکه تیکه روحتو میخورد،اون زمان ها حس پوچی خلاءی که داشتم غیر قابل وصف بود،مثل کسی که فقط راه میره چیزی نمیفهمه،چیزی نمیشنوه،چیزی حس نمیکنه،و از کسی خوشش نمیاد.....
من این حسو داشتم تا اینکه عادت کردم،عادت کردن بهش تلخ ترین اتفاق زندگیم بود‌..‌
من به چیزی عادت کردم،که در تمامِ عمرم منو عذاب خواهد داد و میدونم نمیشه ازش فرار کرد، و اگرم بخوام این عادتو ترک کنم،اون درد بازهم شروع میشه،متنفرم از اینکه این حرفو میزنم اما این همیشگی خواهد بود،در زندگی من!🚶🏼‍♀