قابل درک نیس

خیلی مسخره س چرا وقتی از درون داغونی کسی دور و برت نیس همه ازت دوری می کنن بهت می گن چندش می گن گوشه گیر افسرده اما وقتی حال روحیت خوب میشه و خودتو درمان می کنی به طرز معجزه آسایی همه دوست دارن و می خوان با تو باشن چقد دلم می خواست وقتایی که داغونم یکی ازم حمایت کنه تشویقم کنه جوری هوامو داشته باشه که به خودکشی فکر نکنم اما همیشه خودم حالمو بهتر می کنم امید می دم واز خودم حمایت می کنم و به زندگی که دارم بسنده می کنم خودمو می پذیرم ولی خسته شدم از تنهایی
خیلی به فکر خودکشی ام نمی تونم از زندگیم دل بکنم