زندگی پوچ نیست

((زندگی پوچ نیست))

شاید برای خداوند خنده دارترین چیز،
تصور ما از پوچ بودن زندگی است.
هر کسی در هر حالی که باشد و با هر شرایط سختی که دست و پنجه نرم کند، زندگی اش پوچ نیست و هیچ سرنوشتی بی مقدار و بی ارزش نیست.
محال ممکن است که در زندگی درسی برای آموختن نباشد. اگر غیر از این بود ، ما در این کره خاکی وجود نداشتیم.

پوچی این زندگی، تنها همان پوچی فکر ماست که در اینصورت نیز درسی برای آموختن ما وجود داشته است.
" درس پوچ نبودن زندگی"


هر کنش ما در زندگی، واکنشی در پی خواهد داشت که نهایتاً موجب رشد ما خواهد شد. چه آن عمل نیک و یا بد باشد. بهرحال نتیجه ی آن پیش روی ما قرار خواهد گرفت.

اما انسانی که با پوچی مأنوس شده باشد، رشد روحی اش به شدت کند خواهد شد چرا که هر روز می بایست درس های گذشته را تکرار کند تا اینکه به نتیجه ی مطلوبی برسد و تجربه ای کسب کند.

زندگی همواره رو به کمال و ترقی پیش رفته است. ما بی دلیل اینجا نیستیم. وجود ما در این زندگی در نتیجه ی یک اتفاق ساده و بی منظور نبوده است. همه چیز بجا و به موقع و دقیق است. شاید در مرحله ای از زندگی، رشد بسیار کمی داشته باشیم ولی گاهی حضور بی رنگ ما، طرز فکر و حتی رفتار منفی ما نیز ناخواسته به رشد دیگران کمک کرده است.
بنابراین هیچ سرنوشتی پوچ و بی ارزش نبوده و نیست.