نیم از پاییز را در انتظار ریت چهاردهمین ستاره

نیـمے از پاییـز را در انتـظارِ رؤیـتِ چهاردهمــین ستاره ے آسمانِ آبــــان گذرانده ایم و حالا،
چنـد دقیقـه مانده به اولـین لحـظاتِ نابِ حضـورت گـوش به طـنیـنِ شوقِ آبـان سـپارده ایم ڪه با آب و تاب، 
از لحـظه لحظه آمــدنت
قـصه سرایـے میڪند ...
قصه یِ دومیــن شاخه ے درختِ تنـومنـدِ پایـــیز، وقتے چهاردهـمین برگــِ درختـش را صبور و خوش سـلیقہ رنگ مے‌بخشـید؛
قصه ے برتریـن برگِ نشسـته بر بارانِ پاڪے ڪه عالمـے از شنیدنِ عطــر قدم هایش، مســت مےشود ... برگِ زردِ درختـان ، سـرودِ باران ، صـدایِ خش خش وَ طلـوعِ انار ڪه نـه،
تویـے ڪه دلیـلِ پـادشــآهــےِ این فصـلی ؛
تویـے ڪه ماه، پیش رویـت زانو میـزند و آفـتاب، به احتـرامِ آمـدنت خـزان را بـهاران مےکند؛
تویـے ڪه رنگِ هــنر در نگـاهِ گیـرا و صـدای دل‌نشــینت هــویداست ... بمان ڪه هـر سال، معـجزه ے بـهارےِ خـزان باشـے و ما اولیـن لحـظاتِ پر مـهرِ حضـورت را با لبـخند جشـن بگیـریم ... روزت هـزاران بار مــبارڪ
پ.ن:حال کن تولدت با من تو یه روزه😂 ❤