"ای که شعر دیگران را ساده از بر می کنی

"ای که شعر دیگران را ساده از بر می‌کنی
شعرهای من برای توست، باور می‌کنی"!؟
پای هر بیتَم، ردیفی؛ بی تو شعری ناقصم
حال من را با همین ابیات بهتر می‌کنی
وزن در افکار مخدوشم نمی‌گنجد ولی
چون تو می‌آیی ترازو را میسّر می‌کنی
می‌نشینی روبه‌رویم با همان چشم خمار
این غزلهای مکدّر را منوّر می‌کنی
من چگونه بازگویم مقصدم چشمان توست
من هلاک چشمهاتم، تیر را در می‌کنی؟
فکر اشعار بدون تو نبود و نیستم
از چه رویی خاطرم را هی مکدّر می‌کنی؟
هان، تویی که شعرهایم را برایت گفته‌ام
روز و شبها را کجا بی شعر من سر می‌کنی!؟