ارحمِ راحمین

نشسته ام کنار مقبره بابارکن الدین و مناجات امیرالمومنین(ع) را با صدای مهدی سماواتی دوست داشتنی میبارم...
مولای یا مولای، انت المولی و انا العبد، و هل #یرحم العبد الی مولی...
و هربار به کلمه یرحم میرسم شانه هایم تکان میخورد...
اگر هر زمان دیگری بود میرفتم ریشه و پی رحم را پیدا میکردم ولی حالا خسته تر از آنم که برای نوشتن یک متن دنبال حقیقت باشم...
نشسته ام و به رحم فکر میکنم... به ارحمِ راحمین بودن...
به رحمن و رحیم بودن...
حتما رحم چیزی بیشتر از دلسوزی است #یارجان. قبول داری؟
حتما وقتی میگویند خدا را به ارحمِ راحمین بودنش بخوانید چیزی بیشتر از درخواست دلسوزی است...
دارم مناجات امیرالمؤمنین علیه السلام میخوانم و به این فکر میکنم که تو به من رحم نکردی...
به این فکر میکنم که وسط حساب و کتابهای عقلانی ات یک بار فکر کردی دختری که یک روز از من بیخبر بود از دلتنگی و دلشوره زمین و زمان را بهم میریخت حالا بعد از رفتنم چه بر سرش می آید؟
نه یارجان! وسط حساب و کتاب عقل آدمیزاد جایی برای رحم نیست...
هیچ رحمی دودوتا را بیشتر یا کمتر از چهار که نمیکند. میکند یارجان؟!
دارم مناجات امیرالمومنین(ع) میخوانم و با خود زمزمه میکنم:
خدایا!
او به من رحم نکرد... اما تو به من و او با ارحمِ راحمین بودنت حساب کتاب کن...
من شک ندارم بین حساب و کتاب و عقل تو با ما آدمها هزاری توفیر است... و شک ندارم که تو #ارحم_الرحمین ی...
#الهام_جعفری
#ممنوعه