عزیزانم را نه در قلبم دوست دارم ونه در ذهنم.چون ممکن است

عزیزانم را نه در قلبم دوست دارم ونه در ذهنم.چون ممکن است قلبم از حرکت بیافتد وذهنم دچار فراموشی شود.دوستانم را با روحم دوست میدارم چون نه فراموش میکند و نه از حرکت می افتد...
کمترین ارزویم این است هرگز با چشمان مهربانتان، نامهربانی روزگار را نبینید.