بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
راهکارهای حقیقی، پیشنهادی نیستند؛ پیشنهادها قابلیت قبول و ردّ دارند، بلکه راه کارهای برخورداری از زندگی پاک حیات طیبه در دنیا و رسیدن به سعادت ابدی در آخرت، همانهاست که خداوند متعال تبیین و امر نموده است.
اگر صرف خواندن کتاب، برای ایمان، عمل و رسیدن به کمال مطلوب کافی بود، همگان با قرآن مجید که کاملترین و جامعترین کتاب هدایت انسان میباشد، هدایت میشدند؛ اما فرمود که برخی با قرائت قرآن مجید، حتی منحرفتر نیز میگردند! پس، خواندن، دانستن و شناختن مقدم هست، شرط لازم هست، اما شرط کافی برای نجات و فلاح در دنیا و آخرت نیست.
افزایش ایمان، با افرایش رضایت قلبی از این دنیا، دو مقولۀ کاملاً متفاوت می باشند که در بسیاری از موارد، با هم جمع نمیشوند.
رضایت از این دنیا : بدیهی است که مقصود از واژۀ دنیا، حیات و زندگی آدمی در این دنیاست؛ وگرنه دنیا خلقت خداست، بسیار هم با عظمت، تجلی علم و حکمت الهی، منظم، دقیق و زیباست؛ و البته باید با دیدۀ تعقل در آن نگریست؛ چنان که فرمود: إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ - همانا در آفرينش آسمانها و زمين و آمدوشد شب و روز و در كشتىهايى كه در دريا برای نفع مردم حركت مىكنند، و در آبى كه خداوند از آسمان فروفرستاده و با آن زمين را پس ازمرده بودنش زنده ساخته و از هر جنبدهاى در آن پراكنده است و نيز در جابه جاكردن بادها و در ابرهاى رام شدۀ ميان آسمان و زمين، نشانههايى است براى مردمى كه خرد را به كار مىبرند تعقل میکنند.(سوره بقره آیه 147)
دنیا زندگی در دنیا، نه تنها به خودی خود، چیزی برای رضایت قلب ندارد، بلکه تماماً محل نگرانی، اضطراب و از دست دادنهاست؛ چنان که هر نعمتی نیز نه تنها نگرانی و خوف از دست دادنش را به همراه دارد؛ بلکه ممکن است مبدل به نقمت و اسباب اذیت و حتی انحراف آدمی از مسیر حق گردد!
دنیا فانی است و آدمی محدود، ناتوان و نیازمند! پس، به چه چیزی از دنیا دل ببندد و به آن راضی باشد؟! انسانی که نه مالک خویش و نفع و ضرر و حیات و مرگش میباشد، نه از یک لحظۀ بعد خود خبر دارد، و فرسایش و پیری و مرگ خود را به چشم میبیند (ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
راهکارهای حقیقی، پیشنهادی نیستند؛ پیشنهادها قابلیت قبول و ردّ دارند، بلکه راه کارهای برخورداری از زندگی پاک حیات طیبه در دنیا و رسیدن به سعادت ابدی در آخرت، همانهاست که خداوند متعال تبیین و امر نموده است.
اگر صرف خواندن کتاب، برای ایمان، عمل و رسیدن به کمال مطلوب کافی بود، همگان با قرآن مجید که کاملترین و جامعترین کتاب هدایت انسان میباشد، هدایت میشدند؛ اما فرمود که برخی با قرائت قرآن مجید، حتی منحرفتر نیز میگردند! پس، خواندن، دانستن و شناختن مقدم هست، شرط لازم هست، اما شرط کافی برای نجات و فلاح در دنیا و آخرت نیست.
افزایش ایمان، با افرایش رضایت قلبی از این دنیا، دو مقولۀ کاملاً متفاوت می باشند که در بسیاری از موارد، با هم جمع نمیشوند.
رضایت از این دنیا : بدیهی است که مقصود از واژۀ دنیا، حیات و زندگی آدمی در این دنیاست؛ وگرنه دنیا خلقت خداست، بسیار هم با عظمت، تجلی علم و حکمت الهی، منظم، دقیق و زیباست؛ و البته باید با دیدۀ تعقل در آن نگریست؛ چنان که فرمود: إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ - همانا در آفرينش آسمانها و زمين و آمدوشد شب و روز و در كشتىهايى كه در دريا برای نفع مردم حركت مىكنند، و در آبى كه خداوند از آسمان فروفرستاده و با آن زمين را پس ازمرده بودنش زنده ساخته و از هر جنبدهاى در آن پراكنده است و نيز در جابه جاكردن بادها و در ابرهاى رام شدۀ ميان آسمان و زمين، نشانههايى است براى مردمى كه خرد را به كار مىبرند تعقل میکنند.(سوره بقره آیه 147)
دنیا زندگی در دنیا، نه تنها به خودی خود، چیزی برای رضایت قلب ندارد، بلکه تماماً محل نگرانی، اضطراب و از دست دادنهاست؛ چنان که هر نعمتی نیز نه تنها نگرانی و خوف از دست دادنش را به همراه دارد؛ بلکه ممکن است مبدل به نقمت و اسباب اذیت و حتی انحراف آدمی از مسیر حق گردد!
دنیا فانی است و آدمی محدود، ناتوان و نیازمند! پس، به چه چیزی از دنیا دل ببندد و به آن راضی باشد؟! انسانی که نه مالک خویش و نفع و ضرر و حیات و مرگش میباشد، نه از یک لحظۀ بعد خود خبر دارد، و فرسایش و پیری و مرگ خود را به چشم میبیند (ادامه دارد...)
۷۴۹
۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.