پیش تو مانده است پارت ۵

اینبار قطره اشک هایی که توی چشمای جونگکوک جمع شده بودن شروع به ریختن کرد و پسر کوچیک تر خودشو روی صندلی پرت کرد و بدنش شل شد و فقط به گوشه ای نامعلوم زل زد زندگیش تهیونگ چی داشت میگفت؟ خواب بود یا بیدار ؟
ناگهان پسر بزرگتر از روی صندلی بلند شد و آروم زمزمه کرد
_بیا توی کوچه ی بغل کافه ... کارت دارم

ولی جوابی دریافت نکرد پس خودش به سمت کوچه ی تاریک رفت و منتظر موند
حدودا یک ربع بود اونجا ایستاده بود ولی کسی اونجا نیومد میخواست بره که با دیدن جونگکوک متوقف شد
+چیکار داشتی؟
_ببین جونگکوک ازت میخوام ناراحت نباشی هر چند همه توی این مواقع ناراحتن ، میدونم فراموش کردن خاطرات کار سختیه ... حتی برای من ، ولی من مطمئنم تو شخص بهتری رو پیدا میکنی ... تو لیاقتت بیشتر از منه ... خیلی بیشتر
جونگکوک نیشخندی زد
+همین؟ تموم شد ؟ بعد دوسال این تمام حرفات بود؟ خیلی خب من میرم
داشت میرفت که بازوش توسط تهیونگ گرفته شد
سر تهیونگ بالا اومد و صورت جونگکوک رو رصد کرد
_برای آخرین بار
و جونگکوک رو برآید استایل بغل کرد و به سمت ماشین برد  و اونو داخل نشوند
هر دو تا پایان راه ساکت بودن و جونگکوکم توی شک بود
وقتی به خونه تهیونگ رسیدن
تهیونگ پیاده شد و سمت در جونگکوک رفت و اونو دوباره بغل گرفت

....