وقتی بچتون شروع میکنه به راه رفتن ...

هان اومده بود خونتون تا با چانگبین رو آهنگ جدید کار کنن تو ام برای اینکه اذیت نشن خودت و بچه رو آوردی تو اتاق و داشتی سرگرمش میکردی
داشتید با هم گوشیت و نگاه میکردی که کوچولوتون بدون هیچ صدایی بلند شد وایساده و از اتاق بیرون رفت ...
با داد چانگبین تازه حس کردی کسی کنارت نیست و حمله ور شدی بیرون
چانگ : آتتتت
هان : واییی گوگولیلیلیلی
اومدی بیرون و با هان و چانگبین مواجه شدی که دارن دور دخترتون که رو پاش وایساده بود و راه می‌رفت میچرخیدن
+ وایییی.... داره راه میره ...
چان : اوهوممم
خلاصه ... هان وسایلش و جمع کرد و رفت
حالا تو بودی و چانگبین و بچتون که خواب بود
رفتی وسایل رو میز که پسرا نشسته بودن و جمع کردی و راهی آشپزخونه شدی
شروع کردی به شستن ظرف ها که دستی دورت پیچیده شد ..
از بوشم میتونستی حس کنی شوهرت بود
سرش و تو گردن کرد و شروع کرد به نفس کشیدن
مور مورد شده بود پس با خنده گفتی : نکنننن یه جوریهه
خنده ای کرد و ولت کرد ...
کنارت ایستاد : نمیدونی چقدر خوشحالم
+ اوهوم منم
_ از چی ؟؟
+ از رآه رفتن (؟) دیگه
_ نه ... من از داشتن تو خوشحالم
خنده ای کردید که گفتی : فک کنم باید جملات عاشقانه بیشتر یاد بگیرم ...
و اما خاطره ی کارهای دخترتون قشنگ ترین لبخند و رابطه رو بینتون به وجود می آورد همیشه ....