من و عل نور بودم نزد خدا

من و على، نورى بوديم نزد خدا
احمد بن حنبل در مسند خود از «زاذان» و او از «سلمان» روايت كرده كه گفت: شنيدم از حبيب خود رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم كه فرمود:
«كنت انا و علىّ نورا بين يدى اللَّه عزّ و جلّ قبل ان يخلق آدم باربعة عشر الف عام فلمّا خلق اللَّه تعالى آدم، قسّم ذلك النّور جزئين فجزء انا و جزء علىّ»
«1».
(من و على نورى بوديم نزد خداى عز و جل، پيش از آنكه آدم را خلق كند به چهارده هزار سال همين كه خداى عز و جل آدم را بيافريد اين نور را دو قسمت كرد يك جزء من شدم و جزئى ديگر على).

اين حديث در كتاب «الفردوس» ابن شيرويه ديلمى نيز روايت شده است «2».
و همچنين اين روايت را فقيه شافعى ابن مغازلى نيز در كتاب خود كه نام آن را «المناقب» ناميده، روايت كرده است اين دو نفر (ديلمى و ابن مغازلى) در دنباله روايت گفتهاند:
«فلمّا خلق آدم و ركب ذلك النور في صلبه فلم يزل في شىء واحد حتّى افترقا في صلب عبد المطّلب ففي النّبوة و في علىّ الخلافة»
«3».
(چون خداوند آدم را خلق كرد اين دو نور را در صلب آدم جمع كرد، پيوسته اين نور يكى بود، تا اين كه در صلب عبد المطلب از هم جدا شديم پس در من است (نور) نبوت و در على (عليه السلام) است (نور) خلافت).

اين حديث را ابن مغازلى از طريق ديگر از جابر بن عبد اللَّه انصارى از پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و سلّم روايت كرده است و در آخر روايت گفته:
«حتّى قسّمها جزئين جزءا في صلب عبد اللَّه و جزءا في صلب ابى طالب فاخرجنى نبيّا و اخرج عليّا وصيّا»
«4».
باهم بوديم تا اين كه آن نور را دو قسمت كرد يك جزء در صلب عبد اللَّه قرار داد و جزء ديگر در صلب ابو طالب، پس مرا پيامبر در آورد و على (عليه السلام) را وصى.
__________________________________________________
(1) احمد حنبل، فضائل الصحابة، ص 205- نسخه خطى طبق نقل احقاق الحق، ج 5، ص 243- ذهبى اين روايت را در ميزان الاعتدال جلد اول ص 235 نيز از تاريخ ابن عساكر از سلمان فارسى روايت كرده است.
(2)- ابن شيرويه ديلمى، الفردوس در باب (الخاء) نسخه خطى طبق نقل احقاق، ج 4، ص 92.
(3) ابن مغازلى، المناقب، ط تهران، ص 79.
(4) ابن بطريق، العمدة، ص 44.
الطرائف / ترجمه داود إلهامى، ص: 60