رویدادها و بحران های سیاسی دولت اصلاحات قسمت نهم
رویدادها و بحران های سیاسی دولت اصلاحات _ قسمت نهم
تحصن و استعفای مجلس ششم (۳)
پیامد این تحصن و تحریم انتخابات توسط اصلاح طلبان منجر به پایین‌ترین درصد مشارکت مردم شد. چرا که از حدود ۴۶ میلیون نفر واجد شرایط رأی دادن در انتخابات مجلس هفتم فقط ۲۳ میلیون و ۴۴۰ هزار نفر در انتخابات شرکت کردند. این به معنی شرکت کمی بیش از نیمی از واجدان شرایط در انتخابات مجلس هفتم بود که پایین‌ترین میزان مشارکت در انتخابات مجالس بعد از انقلاب به شمار می‌آمد و میزان مشارکت در شهر تهران، کمتر از ۳۴ درصد بود.
این در حالی است که در انتخابات مجلس ششم، که به راه یافتن بیش از ۲۰۰ نماینده اصلاح طلب و شکل گیری فراکسیون جبهه مشارکت با بیش از ۱۲۰ عضو انجامید، بیش از ۶۶ درصد واجدان شرایط شرکت کرده بودند.
تحصن و استعفای ده‌ها نماینده اصلاح طلب مجلس انتقاد محافظه کاران را در پی داشت؛ چنان‌که مصباح یزدی از آن به عنوان «حادثه شوم در خانه ملت» نام برد.
محمدرضا باهنر نایب رئیس مجلس هشتم بعدها گفت «زنده ماندن» نمایندگان متحصن مجلس ششم به خاطر «رافت نظام» است.
آیت الله خامنه ای در دیدار با نمایندگان مجلس هفتم (در ۸ خرداد ۸۶) تحصن نمایندگان مجلس ششم را ناشی از «غفلت» دانست. رهبر جمهوری اسلامی ایران گفت: «شرایطی که قبل از پدید آمدن این مجلس به وسیله بعضی اشخاصی که از روی غفلت، کارهایی انجام می‌دادند به وجود آمده بود - رفتن به سمت تحریم انتخابات، رفتن به سمت استعفای نمایندگان، اعتصاب در مجلس، مقابله مجلس - چیزهای بد و عجیبی بود و صدای عمومی مجلس، با خیلی از مبانی و اصول نظام مغایرت داشت. کسانی هستند که با هماهنگی دولت و مجلس مخالفند. از اول هم همینطور شعار دادند که اینها یکدست کردند؛ با این که کسی در این یکدستی تأثیری نداشت. ملت این کار را کرده بود و اینطور انتخاب کرده بود.
مهدی کروبی، رئیس مجلس ششم، در دی ماه ۸۶ طی مصاحبه ای با روزنامه اعتماد ملی گفته بود:
«نمایندگان متحصن در مجلس ششم فکر می کردند که در جامعه از این کار آنها استقبال می شود ولی مشت گره کرده آنها خالی باز شد و حتی دسته‌ای از نمایندگان مجلس به آنها طعنه و کنایه می‌زدند و می‌گفتند از جمعیتی که در حمایت از شما در خیابان جمع شده به سختی عبور کردیم.»
علی تاجرنیا درباره ی این تحصن نیز می‌گوید: "آقای کروبی، رئیس مجلس وقت در همان روزهای اول بین متحصنان آمدند و صحبتهایی هم کردند و مذاکراتی هم شد اما آنچه ما دریافت کردیم این بود که بنا بر برگزاری انتخابات رقابتی نیست. حتی نمایندگان متحصن مجلس گفتند ما حاضریم همه‌مان رد صلاحیت شویم اما آن هزار و هفتصد هشتصد نفری که رد شده‌اند بتوانند در رقابت حاضر شوند ولی چون مجموعه مذاکراتی که صورت گرفت هیچ کدام امیدوار کننده نبود و نتوانست فضای انتخابات را حتی به شرایط حداقلی نزدیک کند، بناچار تحصن به آن صورت ادامه یافت.
محسن صفایی فراهانی این تحصن را حداقلی می‌داند که نمایندگان مردم می‌توانستند انجام دهند. وی سالها بعد در گفتگویی عنوان کرد: «من فکر نمی‌کنم که تحصن اصلاً اقدام تندروانه‌ای باشد، تحصن ساده‌ترین روش اعتراض مدنی است. این راحت‌ترین، مسالمت آمیزترین و کم هزینه‌ترین نوع اعتراض است.»
محمدرضا خاتمی نیز مجلس ششم را بی‌نظیرترین مجلس در طول تاریخ ایران خواند و از تحصن نمایندگان در آن زمان دفاع کرد و گفت ما در مجلس ششم با جریانی روبه رو بودیم که جز قدرت هیچ چیز را نمی شناخت و رسیدن به قدرت را با هر ابزاری مجاز می شمرد. وی گفت هیچ کس به اندازه مجلس ششم و دولت اصلاحات به کشور خدمت نکرد.
تحصن و استعفای مجلس ششم (۳)
پیامد این تحصن و تحریم انتخابات توسط اصلاح طلبان منجر به پایین‌ترین درصد مشارکت مردم شد. چرا که از حدود ۴۶ میلیون نفر واجد شرایط رأی دادن در انتخابات مجلس هفتم فقط ۲۳ میلیون و ۴۴۰ هزار نفر در انتخابات شرکت کردند. این به معنی شرکت کمی بیش از نیمی از واجدان شرایط در انتخابات مجلس هفتم بود که پایین‌ترین میزان مشارکت در انتخابات مجالس بعد از انقلاب به شمار می‌آمد و میزان مشارکت در شهر تهران، کمتر از ۳۴ درصد بود.
این در حالی است که در انتخابات مجلس ششم، که به راه یافتن بیش از ۲۰۰ نماینده اصلاح طلب و شکل گیری فراکسیون جبهه مشارکت با بیش از ۱۲۰ عضو انجامید، بیش از ۶۶ درصد واجدان شرایط شرکت کرده بودند.
تحصن و استعفای ده‌ها نماینده اصلاح طلب مجلس انتقاد محافظه کاران را در پی داشت؛ چنان‌که مصباح یزدی از آن به عنوان «حادثه شوم در خانه ملت» نام برد.
محمدرضا باهنر نایب رئیس مجلس هشتم بعدها گفت «زنده ماندن» نمایندگان متحصن مجلس ششم به خاطر «رافت نظام» است.
آیت الله خامنه ای در دیدار با نمایندگان مجلس هفتم (در ۸ خرداد ۸۶) تحصن نمایندگان مجلس ششم را ناشی از «غفلت» دانست. رهبر جمهوری اسلامی ایران گفت: «شرایطی که قبل از پدید آمدن این مجلس به وسیله بعضی اشخاصی که از روی غفلت، کارهایی انجام می‌دادند به وجود آمده بود - رفتن به سمت تحریم انتخابات، رفتن به سمت استعفای نمایندگان، اعتصاب در مجلس، مقابله مجلس - چیزهای بد و عجیبی بود و صدای عمومی مجلس، با خیلی از مبانی و اصول نظام مغایرت داشت. کسانی هستند که با هماهنگی دولت و مجلس مخالفند. از اول هم همینطور شعار دادند که اینها یکدست کردند؛ با این که کسی در این یکدستی تأثیری نداشت. ملت این کار را کرده بود و اینطور انتخاب کرده بود.
مهدی کروبی، رئیس مجلس ششم، در دی ماه ۸۶ طی مصاحبه ای با روزنامه اعتماد ملی گفته بود:
«نمایندگان متحصن در مجلس ششم فکر می کردند که در جامعه از این کار آنها استقبال می شود ولی مشت گره کرده آنها خالی باز شد و حتی دسته‌ای از نمایندگان مجلس به آنها طعنه و کنایه می‌زدند و می‌گفتند از جمعیتی که در حمایت از شما در خیابان جمع شده به سختی عبور کردیم.»
علی تاجرنیا درباره ی این تحصن نیز می‌گوید: "آقای کروبی، رئیس مجلس وقت در همان روزهای اول بین متحصنان آمدند و صحبتهایی هم کردند و مذاکراتی هم شد اما آنچه ما دریافت کردیم این بود که بنا بر برگزاری انتخابات رقابتی نیست. حتی نمایندگان متحصن مجلس گفتند ما حاضریم همه‌مان رد صلاحیت شویم اما آن هزار و هفتصد هشتصد نفری که رد شده‌اند بتوانند در رقابت حاضر شوند ولی چون مجموعه مذاکراتی که صورت گرفت هیچ کدام امیدوار کننده نبود و نتوانست فضای انتخابات را حتی به شرایط حداقلی نزدیک کند، بناچار تحصن به آن صورت ادامه یافت.
محسن صفایی فراهانی این تحصن را حداقلی می‌داند که نمایندگان مردم می‌توانستند انجام دهند. وی سالها بعد در گفتگویی عنوان کرد: «من فکر نمی‌کنم که تحصن اصلاً اقدام تندروانه‌ای باشد، تحصن ساده‌ترین روش اعتراض مدنی است. این راحت‌ترین، مسالمت آمیزترین و کم هزینه‌ترین نوع اعتراض است.»
محمدرضا خاتمی نیز مجلس ششم را بی‌نظیرترین مجلس در طول تاریخ ایران خواند و از تحصن نمایندگان در آن زمان دفاع کرد و گفت ما در مجلس ششم با جریانی روبه رو بودیم که جز قدرت هیچ چیز را نمی شناخت و رسیدن به قدرت را با هر ابزاری مجاز می شمرد. وی گفت هیچ کس به اندازه مجلس ششم و دولت اصلاحات به کشور خدمت نکرد.
۷.۰k
۳۰ بهمن ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.