با جنگل خون اژدها آشنا شوید!

اگر می خواهید به عظمت خداوند بیشتر پی ببرید حتما سری به جنگل های انبوه بزنید که زیبایی های طبیعت در این جنگل ها نهفته است. گاهی هم این جنگل ها علاوه بر داشتن درخت های انبود و سر به فلک کشیده دارای ویژگی های منحصر به فرد و گاهی هم عجیب و غریب هستند که آن ها را از بقیه جنگل های جهان جدا کرده است!

درخت خون اژدها یا دراسنا دراکو (Dracaena draco) درختی عجیب و بسیار زیبا که با بالغ شدن اگر تنه آن را ببرید مایعی همانند خون را خواهید دید و به همین علت خون اژدها نامیده می شود.

درخت خون اژدها یک درخت همیشه سبز است که در زیرمجموعه درخت‌ های جنس Dracaena قرار دارد. شرایط مطلوب برای رشد این گیاه، مناطق خشک غنی از آهک بوده و گروه‌ های بزرگ از این درخت‌ ها، در رژیم‌ های هوایی ابری و مه‌ آلود تشکیل می‌ شود.

درخت خون اژدها باقی مانده از جنگل‌ های استوایی دوران Policene است. این گیاه معمولا ارتفاعی نزدیک به 10 متر دارد. تنه و شا‌خه‌ های این درخت در طول رشد، قطورتر می‌ شوند.

تاج بسیار متراکم این درخت، از تعداد بسیار زیادی شاخه و تقسیم هر شاخه به دو قسمت تشکیل شده است. این تاج چتر مانند، باعث می‌ شود تا تنه درخت زیر سایه آن قرار داشته باشد. همین‌ طور از خشک شدن خاک و آزار دیدن جوانه‌ ها بر اثر اشعه فرابنفش، جلوگیری می‌ کند.

گونه‌ های مختلفی از گیاهان و حیوانات زیر سایه این درخت زندگی می‌ کنند. برگ‌ های این درخت کشیده، نازک و توپُر هستند که در انتهای هر شاخه قرار می‌ گیرند. نقش اصلی آن‌ ها، جذب رطوبت هوا و رساندن به ریشه‌ ها است. حدود سه الی چهار سال نیز بر روی درخت باقی می‌ مانند. بزها در فصول خشکی از این برگ‌ ها تغذیه می‌ کنند.

این درخت در طول فوریه به شکوفه می‌ نشیند. شکوفه‌ های آن سفید یا سبز رنگ، کوچک و معطر هستند که در انتهای هر شاخه می‌ رویند. میوه این درخت، توپ‌ های کوچکی حاوی 1 الی 3 دانه است که در هنگام رسیدن به رنگ نارنجی در می‌ آید و تا پنج ماه پس از گرده‌ افشانی بر روی درخت باقی می‌ ماند. پرندگان با خوردن این میوه‌ ها، باعث توزیع این دانه‌ ها در سراسر حیات وحش می‌ شوند.

تنه و شاخه‌ های آسیب دیده این درخت، یک رزین قرمز رنگ تولید می‌ کنند که باعث نام‌ گذاری اسم این درخت شده است. از این رزین برای درمان اسهال، خون‌ریزی، زخم‌های سطحی، زخم معده، اسهال خونی و تب استفاده می‌ شود. از چوب این درخت، کندوی عسل و از برگ آن، طناب تولید می‌ شود.

از قرن هجدهم از این رزین برای رنگ زدن بدنه ویولون استفاده می‌ شود. همچنین اغلب از این ماده در تولید خمیر دندان، رژ لب، چسب، سفال و به عنوان منبع رنگدانه قرمز در رنگرزی پشم‌ ها استفاده می‌ شود. از این رزین به جهت بخور دادن نیز گاها استفاده می‌شد و به دلیل رنگ غیر معمول آن، در مراسم مختلف استفاده به عمل می‌ آید.