دمت گرم دختر ایران

چرا انقدر طلبکاریم این‌روزها؟ شده‌ایم والدین کمال‌گرای محض! جوری احساس گناه و شرمساری به ورزشکاران و نماینده‌هایی که از کشورمان به المپیک و ... راه پیدا می‌کنند تحمیل می‌کنیم که بعد از این هرکس توانی هم اگر در خودش دید بترسد پا پیش بگذارد و تلاش کند، چرا؟ که اگر نشد چه کنم با نگاه و حرف‌های مردم؟ که جواب اعتماد و انتظار مردم را چه خواهم داد؟ و بی‌خیال شود!
نفر اول نشده؟ نشده‌باشد، نفر آخر شده، که شده‌باشد، همین که بعد از ۵۷ سال دونده‌ای به المپیک راه پیدا کرده، همین که توان و جسارتش را داشته، دمش گرم، همین که تلاشش را کرده و با شرایطی متفاوت از رقیبانش جنگیده و امید داشته و تسلیم نشده، دمش گرم. ما اصلا از شرایط خبر داریم که قضاوت کنیم؟ از حال و هوای آن‌لحظه‌ی یک ورزشکار چه؟ ما اصلا بین بهترین دونده‌ها دویده‌ایم؟ بین قوی‌ترین جنگنده‌ها جنگیده‌ایم؟ انگار توی آن شرایط بوده‌ایم بارها و به شرایط واقفیم، انگار خودمان بیستون تراشیده‌ایم و تیر آرش برای تعیین مرزها از کمان رها کرده‌ایم و هرکس به نتایج مد نظر ما نرسید، گناه کرده و باید جوابگو باشد!
دمت هم گرم دختر! من خودم همیشه آرزو داشتم دونده‌ی خوبی باشم، اما هربار که سرعتم را زیاد می‌کردم، یا گرمم می‌شد، یا پاهام سست می‌شدند، یا دلم درد می‌گرفت، یا با سر، زمین می‌خوردم. دمت گرم که می‌دوی و زمین نمی‌خوری، دمت گرم که نفس کم نمی‌آوری و ادامه می‌دهی.
تلاش و پشتکار تو و امثال تو ستودنی‌ست. و ما هدفمندی و سخت‌کوشیِ شما فرزندان وطن را تحسین می‌کنیم و ایمان داریم به زودی به بهترین نتایج دست پیدا می‌کنید، نشد هم فدای سرتان.
ما را ببخشید که غمگینیم و دلمان دنبال معجزه و اتفاقات خوب می‌گردد و شاید همین است که پر توقعمان کرده این روزها .

#نرگس_صرافیان_طوفان

#المپیک #فرزانه_فصیحی #دونده #ناهید_کیانی #کمال_گرایی #ایران
از خبرگزاری #ایرنا عوضی تر در تیتر زنی فقط بی بی سی فارسی...