قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِم

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿ سوره زُمَر/۵۳﴾

آیه ی فوق یکی‌از امیدبخش‌ترین آیات قرآن کریم است.

تعبیراتی که در این آیه بکار رفته شایسته توجه و تامل بسیار است:

۱)می فرماید به "بنده گان من" بگو.
خدای متعال در اینجا بنده گان را به "خود"ش نسبت می دهد و این خیلی دلچسب و جان نواز است.

۲)بجای گناه و تعدّی از واژه ی"اسراف" استفاده کرده است. اسراف یعنی زیاده روی.
زیاده روی و تعدی در حق "خود"! چون آدمی هر کاری که می کند- اعم از نیک و بد- اثرش درواقع به خودش بر می گردد ولاغیر( هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی).

۳)لاتقنطوا یعنی ناامید نشوید؛ ناامید از چه؟ از رحمت خداوند!
۴) یغفر الذنوب جمیعا.
غفران و بخشایش خداوند شامل بعضی از گناهان نمی شود بلکه همه ی گناهان را در برمی گیرد.

از خدای رحمان و رحیم البته جز این انتظارى نمى توان داشت.
خدایی که رحمتش بر غضبش پیشى گرفته است

اصلا نکته مهم اینجاست که خداوند بندگان را براى رحمت آفریده است، نه براى گرفتن انتقام و عذاب کردن و زجر دادن.
چه خدای پرمهر و دوست داشتنی و لطیفی
از این خدا ناامید شده ای؟❤️