ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻁ ﺑﺎﺷـﮯ ﮔﻔﺘﻢ :

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻁ ﺑﺎﺷـﮯ ﮔﻔﺘﻢ :
ﻟﺒﺎﺱ ﺳﻔﯿـב ﺑﺨﺘﻢ , ﻫﻤﭽﻮטּ ﺭﺧﺖ ﺁﺧﺮﺗﻢ ﺳﺎבﻩ
ﺑﺎﺷـב ...
ﮐﻤـﮯ ﮔﺸﺎבﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑـבﻭﺯ , ﻣـטּ ﮐﻠـﮯ
ﺣﺴﺮﺕ בﺭ בﻝ בﺍﺭﻡ ...
ﭘﺎﯾﯿـטּ ﻟﺒﺎﺱ בﻧﺒﺎﻟﻪ ﻧـבﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷـב , ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﺴـﮯ בﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﯿﺎﯾـב ...
ﺁﺳﺘﯿـטּ ﻟﺒﺎﺳﻢ ﺑﻠﻨـב ﺑﺎﺷـב , ﺷﺎﯾـב ﻻﺯﻡ ﺑﺎﺷـב
ﺍﺷﮑﻢ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﻢ ...
ﻭ בﺭﺳﺖ ﻫﻤﺎטּ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﯾﻨﻪ ﻟﺒﺎﺱ
ﻋﺮﻭﺳـﮯ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺗﺠﺴﻢ ﮐﺮבﻡ ...
ﻭ ﺑﺎ " ﻟﺒﺨﻨـבﮮ בﺭﻭﻏﯿﻦ" ﺧﻮבﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍـﮯ ﺑﻮבטּ
ﮐﻨﺎﺭ בﯾﮕﺮﮮ "ﺯﺟــــﺮ" ﻣـﮯ בﺍבﻡ ...
ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻁ ﮔﻔﺘﻢ :
ﻭﻗﺘـﮯ ﮐﻪ "ﻋﺸﻖ" ﻧـבﺍﺭﮮ , בﯾﮕﺮ ﺗﻔﺎﻭﺗـﮯ ﻧﻤـﮯ
ﮐﻨـב ...
" ﺑﻤﺎﻧـﮯ ﻭ ﺑﮕﻨـבﮮ ﯾﺎ ﺑﺮﻭﮮ ﻭ ﺑﺨﻨـבﯼ "
ﻭ ﺗﻮ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺑﻌـב ...
ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻁ ﺑﺎﺷـﮯ ﺧﻮﺍﻫـﮯ ﮔﻔﺖ :
ﺭﺧﺖ בﺍﻣﺎבﮮ ﻣـטּ , ﻫﻤﭽﻮטּ ﺑﺨﺘﻢ ﺳﯿﺎﻩ
ﺑﺎﺷـב ...
ﺯﯾﺮ ﮐﺖ ﺟﻠﯿﻘﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭ , ﻃﻮﺭﮮ ﮐﻪ ﻭﺟـבﺍﻧﻢ ﭘﯿـבﺍ
ﻧﺒﺎﺷـב ...
ﮐﻤـﮯ ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑـבﻭﺯ , ﻧﺒﺎﯾـב ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ
ﺑﻪ ﺟﺎﯾـﮯ בﺭﺯ ﮐﻨـב ...
ﯾﻘﻪ ﮮ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﻢ ﺑـﮯ בﮐﻤﻪ ﺑﺎﺷـב , ﺑﻐﻀﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﯾـב
ﻗﻮﺭﺕ בﻫﻢ ...
ﻭ בﺭﺳﺖ ﻫﻤﺎטּ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﯾﻨﻪ ﻟﺒﺎﺱ
בﺍﻣﺎבﮮ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺗﺠﺴﻢ ﻣﯿﮑﻨـﮯ ...
ﻭ ﺑﺎ " ﻟﺒﺨﻨـבﮮ ﺣﻘﯿﻘﯽ " ﺧﻮבﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍـﮯ ﺑﻮבטּ
ﮐﻨﺎﺭ בﯾﮕﺮﮮ "ﻓﺮﯾﺐ " ﻣـﮯ בﻫـﮯ ...
ﺧﯿﺎﻁ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫـב ﮔﻔﺖ :
ﻭﻗﺘـﮯ ﮐﻪ "ﺁﺭﺍﻣﺶ " ﻧـבﺍﺭﮮ , בﯾﮕﺮ ﺗﻔﺎﻭﺗـﮯ
ﻧﻤـﮯ ﮐﻨـב ..