بی اخلاقی مجازی

هرچقدر دیشب تا الان فکر کردم نتوانستم نتیجه بگیرم که ما از کی به این درجه از نبود شرف سقوط کردیم که به خودمان اجازه میدهیم به دختر و پسر هم وطن و هم دین خودمان نسبت های ناروا بدهیم...
نمیدانم تاثیر فضای مجازی و اکیپهای به اصلاح رفاقتی هست یا خودمان به این مرتبه از حقارت وجود رسیده ایم...
جامعه مجازی بپذیریم یا نه، حقیقت دارد...
آدمها هرقدر هم خودشان را پشت اسمهای مجازی، تعداد فالور، تعداد لایک و اظهارنظرهای منورالفکر نمایانه و یا نقابهای مذهبی مخفی کنند، باز هم همان آدمهای حقیقی هستند با روتوش...
رک بگویم: خدای مجازی همان خدای حقیقی است...
آبروی مومن چه در مجازی باشد یا حقیقی، آبروی مومن است...
اینکه عده ای اینجا فکر میکنند در حمایت از به اصطلاح رفقایشان حق دارند هر حرفی به زبان بیاورند، غلط است...
این حق را نه شرع به من و شما داده، نه قوانین مدنی...
سفره غیبت و تهمت و تمسخر و آبروریزی چه مجازی باشد و چه حقیقی، سفره حرام است و متعفن...
فرقش این است سبزی جمع های مجازی اسکرین شاتهای غیراخلاقی از همدیگر و کامنتهای گروهی است...
همین...
یک حرف هم رک و راست با تیم محتوایی جامعه مجازی ویسگون...
جمع کنید سفره آدمهایی که به خیال خودشان اینجا حق آب و گل دارند و به همین خیال واهی هر منکری را مباح میدانند...
@wisgoon