برای بار سوم گزارش شد ....

امروز روز برگزاری بزرگترین مسابقه ویولون TF بود و هر ۱۰ سال یکبار برگزار می‌شد د هرکسی هم قادر نبود که توی این مسابقه شرکت کنه اما یونگی جزو شرکت کننده ها بود
اون یکی از برترین ویولونیست های سطح کره به حساب می‌اومد و توی آسیا کسی نمیتونست باهاش رقابت کنه
جز یه نفر....
کیم لوگان پسر کره ای آمریکایی که توی واشنگتن دی سی زندگی می‌کرد
نمیدونست از شانس خوبشه‌ یا بدش ولی لوگان هم توی این مسابقه شرکت می‌کرد

با هر جور استرس که توی وجودش تنه مینداختن
وارد صحنه اجرا شد
رقیبش ژوپیتر وینسلت بود

اول باید‌ رقیبش اجرا می‌کرد که چند تا تیکه از متن رو با وجود استرسش‌ اشتباه زد و از دور مسابقه حذف شد
بعد نوبت شوگا بود و بعد از اون نوبت کیم‌ لوگان

شروع به نواختن کرد قطعه ساده ای بود ولی به زیبایی تمام اجرا شد
اما ‌...
هیچ‌ چیز طبق انتظار پیش نمیره
همه چیز در لحظه تغییر کرد
لوگان یکی از سخت ترین و منحصر به فرد ترین تکه ویولون یعنی Les caquets اثر جوزف بولونی نوازنده آفریقایی رو بدون هیچ خطایی اجرا کرد و تونست بالاترین سطح رو توی مسابقات ویولون TF به نام خودش ثبت کنه
این مسابقه برای هر نوازنده ای حکم شمشیر دولبه رو داشت مثل انتخاب مرگ یا زنده بودن

بعد از تقدیر کردن به خونه برگشت اسمشو نمیشد خونه بزاری ولی حداقل یه سقف بالای سرت داشتی
یه تیکه کاغذ بر داشت و با قلم شروع به نوشتن کرد :
امروز اگر روز زندگی نباشد
فردا هم نیست
اگر امروز امیدی نباشد
فردا هم نیست
امروز روز زندگی نبود و امیدی هم برای ادامه ، برای رسیدن به فردا ندارم
تنها چیزی که طلب میکنم مرگ است و بس
"مین یونگی ۱۸ آگوست ۲۰۰۸"

بعضی ها از مرگ میترسن
اما واقعا مرگ ترسی نداره
مردن توی شهر بی‌عدالت مثل برد میمونه
برد دربرابر بی رحمی دنیا
چیزی که باید ازش بترسی
اینکه بمیری در حالی که زنده ای
زمانی که تمام باور هات نابود میشه
زمانی که دیگه نفس کشیدنت رو حس نمیکنی
وقتی چیزی که با تمام وجود نمیخواستی رو تجربه کنی اما تجربه میکنی
اون لحظه زمانیه که مردی درحالی که نفس میکشی اما قلبت نمیزنه
این ترسه واقعیه

نظرتونو بگین :)