— دردت را به جانِ بی قرارم می خرم ؛

— دردت را به جانِ بی‌قرارم می‌خرم ؛
و مثل هدیه‌ای که آرامِ آشفتگی‌هایم می‌شود ،
نگهش میدارم ! هر چیزی که از تو ،
نصیبم شود را می‌پرستم ؛ حتی درد را !
بگذار من وارثِ رنج‌هایت باشم . من ، آنقدر
دوستت دارم که اگر تاریخ از بی مثالی‌اش بگوید ،
اغراق نیست ؛ تمامِ کائنات ، گواه‌اند!