پارت سه خواستین

پسر:اوه...ینی چی؟این وقت شب ؟پس تا صبح کجا میخوای بمونی؟؟تو میتون...
صدای رعدوبرق برق حرفش را قطع کرد آنقدر صدای وحشتناکی بود که از جا پریدم.
پسر:بیا خونه من بریم من تنها زندگی میکنم اینجا بمونی خطرناکه.

از کی به غریبه ها اعتماد میکردم؟ولی حس میکردم بایدبروم باهاش پس..
-عااا اوکی...ببخشید اگه مزاحم میشم.

پسر نگاهی بمن کرد و کاپشن را در آوردو روی من گذاشت.
پسر:بپوش سرده.

وات؟؟؟جدا؟باشههه دارم یخ میزنم
پیاده به سمت خانه اش رفتیم که ته همان خیابان بود.
در را باز کرد خانه اش خیلی گرم و صمیمی بود. لبخند زدم
-من واقعا ممنونم.
پسر:قابلی نداشت.بشین رو کاناپه میرم...قهوه یا نسکافه؟
-اوم نمی‌خورم ممنون
پسره خندید و وقتی رو کاناپه نشستم و کاپشن را در آوردم با یه لیوان نسکافه و یه لیوان قهوه روی آن یکی کاناپه نشست و نسکافه را جلویم گذاشت.
-اوه ممنون.
پسر:اسمت چیه؟من آرتام
-اسمم تاراعه خوشبختم:)
ارتا:چن سالته؟
۱۵_
ارتا:من ۱۷ سالمه

کمی حرف زدیم سگم بیرون تو حیاط بسته بودم و بعد نیم ساعت رفتم‌بخوابم حس میکردم تو خونه خودمم واقعا حس خوبی داشتم آرامش عجیبی بود میتونم راحت اعتراف کنم عاشق ارتا شدم خیلی پسر...کراشیه
ادامه پارت بعدی