نخند جانم، نخند...

نخند جانم، نخند...
آدم دست و پای دلش
میان چال گونه ات میشکند ...

تو نخند!
میترسم نقاش‌ها
لبخندت را نقاشی کنند ؛
عکاس‌ها لبخندت را ثبت کنند ؛
شاعرها از لبخندت غزل بگویند ؛
نویسنده‌ها کتابت کنند ؛

بعد منِ دست و پا شکسته
چطور با یک شهر رقیب رو به رو شوم؟

رحم کن یواشکی بخند،
فقط برای من...


‌