پارت ۷۳

جیمی انگار تیکه ای از قلبش جدا شد و شکست؛ بی تعادل پشتش به دیوار خورد؛ انگار که بغض سنگینی گلوشو چنگ زد ؛ ابروهاشو درهم کشید و گفت: من...من بهت اعتماد داشتم....تو....تو این همه مدت دروغ میگفتی...!
شین بغض سنگینی بهش حجوم آورد و اشک تو چشماش جمع شد و گفت: منـ...
جیمی دستشو رو قلبش گذاشت انگار که حیوونی از دوران سینشو چنگ زد و با فریادی از بغض گفت: من حتی باهات قرار گذاشتم لعنتی!..
‏و بعد قطره اشکی از چشمش سر خورد و به دنبال اون قطره اشک های دردناک و عمیق بیشتر...انگار بیشتر از چیزی که تظاهر میکرد آسیب دیده بود و این بهونه باز شدن همه زخماش بود...
شین انگار قدرت تکلمش رو از دست داده بود و نمیتونست حرفی بزنه؛ جیمی‌ درحالی که آهی به خاطر گریه کشید با چشمان خیس و معصومی گفت: من دوست داشتم....فک کردم دوسم داری...قرار نبود منو بازی بدی...
‏و انگار که سالهاست گریه نکرده بغضشو رها کرد و و از ته دل زار زد گویی قلبش از وسط دونصف شده بود...
‏ایان فلج شد؛ گویی روحش از بدنش جدا و دوباره به بدنش برگشته بود؛ قدمی بی تعادل عقب رفت و گفت: جیمی...
‏نوا تعادلشو از دست داد و کمی به ایان خورد و گفت: شما باهم قرار میذاشتید...
‏شین بی توجه به حرفهای اونا با گریه گفت: چرا فک میکنی من دوست نداشتم؟...من...من به اعتمادت خیانت نکردم!...خواهش میکنم به حرفام گوش بده...
‏جیمی با فریاد و لرزشی از بغض گفت: نمی‌خوام دروغ های قشنگ بیشتری ازت بشنوم!
‏-خواهش میکنم اینکارو نکن؛ من...دوست دارم!
‏و بعد بغضش ترکید و گریه کرد.
‏جیمی پوزخند دردناکی زد و گفت: هه...دوسم داری؟ تو منو نابود کردی! نابود...چرا باید تو با موجودی که سعی کرد بهترین دوستمو بکشه ارتباط داشته باشی؟
‏کسی چیزی نگفت.
‏قبل از اینکه کسی حرفی بزنه نوا به خودش مسلط شد و با صدای رسایی که انعکاسش برگشت گفت: وایسید حرف بزنه!