پارت ...۳۲

با مین جو که وسط خیابون پهن شده که از سرش بشدت خون جاری می‌شد خدای من همش تقصیر من من چیکار کردم ... همش تقصیر منه به سمتش رفتم حتی جرعت نداشتم سر آغشته به خونش رو بغل کنم ...
مین جو لطفن طاقت بیار ...
زنگ بزنین اورژانس زود باشید ... چند نفر آمدن میم جو رو بردن به اتاقی که گویا اتاق عمل بود الان چیکار باید کنم ... حالش خوب میشه روس صندلی بیمارستان نشستم ... قبل از اینکه که بیام به تهیونگ خبرردادم حتمن خبر خیلی شوکه کننده ای براش بود امروز بدترین روز زندگیمه ... امیدوارم زودتر خوب بشه ...
با صدای پر از اظطراب تهیونگ نگاهی کردم که با خانواده مین جو بود ... الان من چی بگم بگم به خاطر من الان اتاق عمله ‌...
تهیونگ : جیمین مین جو کجاس الان چرا دقیقن رو به روی اتاق عمل وایستادی نکنه ...
با تموم دادن سرم جیغ مادرش بلند شد ... حتمن خیلی عذاب آوره که تو ی به روز هر دو دخترش بمیره ...
مامان مین جو :الان من چیکار کنم بدبخت شدم بخدا اگه مین جو خوب نشه خودم خودم رو میکشم ... لعنت به من لعنت به تو همش تقصیر خودته تو دخترم رو با حرفات نیش زدی ...
تهیونگ بقیه تلاش میکرد مادرش رو از پدرش جدا کنه ... که بعد از سه ساعت یکی از اتاق آمد بیرون ...
دکتر بود اره همگی به سمتش رسیدیم