Brown sugar : شکر قهوه ای

Brown sugar : شکر قهوه ای
Part۳۸

سعید:میکائل برو بیرون الان میام

حرفی نزدم و رفتم تو حیاط بیمارستان همنجور قدم میزدم ۲ساعت گذشت خبری از سعید نبود تا رفتم دیدم  ک سعید امد

میکائل:فقط بخاطر شیرین هیچی بهت نگفتم
سعید:خودت میدونی بخاطر تو خودکشی کرده چرا تغصیر ننش میندازی
میکائل:بخاطر من؟مگه بخاطر ازدواج نبود؟
سعید:الان شیرین بیهوش امد گریه میکرد میگفت منو کسی دوست داره میکائل یک روانی
میکائل:منو دوست داره؟
سعید:اره از تو چشم هاش میخونم ک دوست داره
میکائل:اون نباید منو دوست داشته باشه
سعید:اره ما کلا به این تو نقشه فکر نکرده بودیم
میکائل:حالا چیکار کنم؟
سعید:تو دوسش داری؟
میکائل:نه من من فقط مرجان دوست دارم
سعید:پس رویایی بیرون رفتن از تیمارستان فراموش کن
میکائل:سعید من من میخوام شیرین داشته باشم ولی مرجان
سعید:مرجان مرده میکائل
میکائل:برای شماها مرده برای من زنده
سعید:برای توهم مرده فقط نمخوای باور کنی
میکائل:شیرین الان حالش خوبه؟
سعید:گفت بفرستمت بری تیمارستان
میکائل:باشه میرم


(شیرین)

بیهوش امدم ک مامانم و سعید بالایی سرم بودن یکدفعه یاد میکائل افتادم ک شروع کردم به جیغ زدن

شیرین:چرا عاشق یک روانی شدم اصلا چراااا زندم چرا چرا کسی منو دوست نداره (باداد)
سمیه:اروم باش مامان تروخدا نکن اینجوری

مامانم و سعید منو اروم کردن و دکتر یک ارامش بخش بهم زد ک اروم شدم

شیرین:اقا سعید میکائل اینجاست؟
سعید:اره فرستادمش بیرون بیمارستان
شیرین:میشه بره نمخوام اصلا باشه
سعید:الان میفرستمش بره

(میکائل)

یکی از پرستار ها منو بردن تیمارستان رفتم تو اتاق شیرین و رو تختش خوابیدم و بالشتشو بو میکردم میدونستم نباید عاشقش میشدم ولی عاشقش شده بودم و از این نمتونستم دربرم رفتم تو اتاقم و نقاشی اتیش سوزی ک برای شیرین اتفاق افتاده بود رو کشیدم

من تا الان دکتر بودم صبح ساعت ۵ بیدار شدم دیدم نمتونم بیبینم بعد دیشب این پارت نوشته بودم خوابم برد نتوستم بزارم الانم امدم خونه چشم هام خوب نشده تار میبینم و دوتایی دکتر گفت باید برم چشم پزشکی الانم زیاد نمتونم بیبینم خودمم ناراحتم از این بابت

ببخشید ک دیگه دیر شد اگه چشم هام خوب شد میزارم