وقت است که از باغ و صنوبر گویم

وقت است که از باغ و صنوبر گویم
از گلشن و قمری و کبوتر گویم*

بگذار کنون که گمرهان لب بستند
فریاد کشم ز حب رهبر گویم*

حقا که تو از سلاله ی فاطمه ای
با خنده ی خود به درد ما خاتمه ای*

زیباتر ازین نام ندیدم به جهان*
سید علی الحسینی الخامنه ای