آدم یک نفر را می خواهد که بلد باشد زشتی هایش را دوست داش

#آدم یک نفر را می خواهد که بلد باشد زشتی هایش را دوست داشته باشد وگرنه #زیبایی را که همه دوست دارند.
آدم کسی را می خواهد که صورت آرایش نکرده ی تازه از #خواب بیدار شده اش را دوست داشته باشد.زیر #چشم های گود رفته ی سیاهش را.زانو و آرنج پینه بسته اش را.ابروهای پر و دست نخورده اش را.

دل همه مان کسی را بیشتر می خواهد که آدم را باچشم های قرمز و پف کرده و خشکی دور دماغ از #روزهای خنده های از ته دل و دندان های ردیف مرتب اش بیشتر دوست داشته باشد.
کسیکه صدای هورت کشیدن سوپ و بالا کشیدن نوشیدنی ای که توی لیوان به آخرش رسیده است را با نی بیشتر می پسندد تا خوردن استیک با چاقو و چنگال را.همه ی ما کسی را بیشتر می خواهد که منِ زشتمان را بیشتر از من زیبایمان دوست داشته باشد.
کسی که کوتاهی قد و اضافه وزن و ریزش #موهایمان ما را به او نزدیک تر کند.ما همه مان #دلمان کسی را بیشتر می خواهد که #سال ها بعد برای چروک های زیر چشم و خط های مورب دور دهانمان بمیرد.
کسی که با حوصله بنشیند دانه دانه تارهای سفید مویمان را ببافد،عینکمان را مثل چشم های پر #فروغ روزهای اول آشنایی مان دوست داشته باشد و مراقب شکستنی هایمان باشد.قلب مان و حتی استخوان هایمان.همه ی ما #پیرزن و #پیرمردهای غرغرو و خودآزار و خودخواهی خواهیم شد که فرشته هایی می خواهیم که تا ابد به ما مثل روز اول نگاه کنند.پیرزن ها و پیرمردهایی که بیماری،خروپف،فراموشی،زشتی و ناتوانی جزیی از #زندگی مان خواهد شد قطعا".
همه ی ما یک نفر را می خواهیم که سالهای سال #روزهای_سخت را به دلگرمی بودن ِهم بگذرانیم.

#زهرا_کمالی