عمارت شب ۱۵

اومده بودیم شهر از روستا تا شهر نيم ساعتی راه بود البته از عمارت تا اینجا خونه‌ی ما تا اینجا نزدیک به یک ساعت و نیم می شد
_میا
_جانم
_میگم تو بردیارو دوست داری
_نمیدونم یه حسای بهش دارم اما باران من فقط با تو راحتم پس میخوام به کسی چیزی نگی
_خیالت راحت با غریبه که نمیخوای حرف بزنی
_باشه ..حدود ده سالم بود که مامانم درباره‌ی چیزای زنانه و پریو*دی خالصه کلی چیز دیگه باهام حرف زد اون وقتا شما اینجا نبودیم فقط ارباب خان و خانم چند روز بعد عموم اومد گفت اقا کوچیک ازدواج کرده بوده و خانمش سه چهار هفته بعد از ازدواجشون فوت میکنه کسای که ارباب رو دیده بودن یجوری نگاهم میکنن و حتی همیه ادمای جشن یه جور خاصی نگام میکردن پونزده سالم بود که توی مراسم تشییع ارباب خان و خانم جان شماهارو دیدم وقتی که دیدمتون از بردیا نه از باربد خان خیلی خوشم اومد قیافه‌ی بردیا چون که خیلی به ارباب خان و خانم جان وابسته بود خاکی و بدجور شده بود منم توی حال و هوای بچگی برا خودم خیال بافی میکردم دوسه سال بعد دیگه هیچ اثری از باربد توی خودم نمیدیدم تا این که چند ماه پیش داییم اومد خونه و گفت یه چیزای از خانم بزرگ و ارباب بزرگ فهمیده
.......
همینجوری که راه رفتیم و من تعریف کردم رسیدیم به یه کافه رفتیم داخل نشستیم و باران قهوه و کیک سفارش داد و من موهیتو سفارش دادم چون هم گرم بود و هم قهوه دوست نداشتم
_خب بعدش
_