اشک های خاکستری

#پارت۲۱


+ اما.. من...

_ اما تو چی؟

+ من... نمیتونم !

_ پس...

اونقدر نزدیکم شد که تسلیم از عقب رفتن افتادم رو مبل... جثه من خیلی کوچیک بود دربرابرش.. روی زانو هاش نشست تا باهام یکی شه قدش...

_ من کمکت نمیکنم ! اما...

معذب تو خودم جمع شدم... انگار یچیزی خودشم عذاب میداد... اخماش توهم بود و از حالت نگاهاش میشد فهمید که سردرد شدیدی داره..
بهم یکم تکیه داد و بلند شد از جاش... اینبار حالتش یکم تند تر بود...

_ اما اگه میخوای پشیمون شی بهتره وقتمو تلف نکنی و زود بیای بهم بگی..

سمت کمد گوشه اتاق رفت... یه برگه پر از نوشته درآورد بیرون... اومد و دوباره نشست رو زانوهاش..

_ فقط کافیه بیای و اینو امضا کنی تا کل بدهیتو یکجا پرداخت کنم !

لبخند تمسرآمیزی رو لباش جا خشک کرد.. کاغذو گذاشت روی کیف چرمیم..
نه... من چشام کور بود... نمیدید کسیو جز سوکجین..
احساسات مبهم و پیچیده ای که به مربی کیمم داشتم دردناک بودن.. اما نمیشد یه شبه پشت کنم به قلبی ک یه عمر فقط برای سوکجین تند تند میتپید..
دلم میخواست هیچوقت حتی به امضای این کاغذ فکرم نکنم...