﷽

﷽
« گویند خدا در بلندی‌هاست،
اما اگر به فراز کاج‌ها نظر کنی،
او را نخواهی دید!
و اگر ژرفای کوه‌ها را بکاوی،
او را در زر و سیم نخواهی یافت،
اگر چه نور او از هر چه شکوهمند،
و زیباست می‌درخشد...
چقدر او خوب و مهربان است،
که زمین و آسمان‌را برچهره افکنده،
و خود را چون رازی که به خاطر،
عشق پنهان می‌کنند
در پرده داشته است!

اما من همچنان احساس می‌کنم،
که‌آغوش گرم او،
از‌جمله‌ی آفریدگان به هر جا
و در هرچه به‌‌چشم و گوش می‌آید
به سوی من گشاده است،
چنانکه گویی مادر مهربانم
نیمه‌شب لب‌هایش را بر پلک‌های
بسته‌ی چشم من می‌نهد!
مرا نیمه بیدار می‌کند و می‌گوید
نازنین،
حدس بزن چه‌ کسی تو را،
در تاریکی بوسیده است.!!»

(الیزابت بَرِت برونینگ)