بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
بدیهی است که وقتی یک ایران و سپس سر تاسر جهان اسلام تشیع، سیاهپوش میشود، از علما و دانشمندان گرفته تا عوام و حتی بیسواد ترین و ضعیفترین اقشار جامعه، حتی برخی از مسیحیان و با شرکت در مراسم و مجالس، کربلا، عاشورا و نهضت حسینی علیه السلام را زنده نگه میدارند. معلوم است که توجه و شناخت نیز بیشتر میشود.
مردم ما در ایران، امام رضا علیه السلام را بیشتر از پدر بزرگوار ایشان، امام کاظم علیه السلام میشناسند؛ چرا که ایشان به خاطر فشار مردم، به ایران آورده تبعید شدند و مردم او را سلطان الهی خود دانستهاند و حرم شریفشان نیز در ایران است.اما قطعاً برای شیعیان عراق، کاظمین، یا کویت و اردن چنین نمیباشد.
دو)- نیاز و رجوع: توده مردم که عوام الناس می باشند که حتی ممکن است یک استاد دانشگاه نیز جزو عوام باشد، بیشترین شناخت را از راه نیاز و رجوع خودشان به دست میآورند، نه از تعقل، تفکر، مطالعه، تحقیق و حتی خداوند متعال را نیز بیشتر اینگونه میشناسند! لذا سریعاً نیز در معرض شبهات قرار میگیرند و تا با مشکلی مواجه شده و دعایی میکنند، معترض میشوند که پس چرا خدا دعای مرا مستجاب نکرد.!
اختناق و فشار وارده بر شیعه، سبب گردید که آنها حتی به فرزندان بیاموزند که حتی به هنگام بلند شدن از زمین یا علی بگویند. در ماه مبارک رمضان، به یاد کریم اهل بیت، امام حسن علیه السلام، نان خیرات کنند، در شب های قدر از مقامات و مظلومیتهای مولایشان بگویند و در دهه محرم و اربعین، با برپایی عزاداریها و تظاهرات های شکوهمند، به ایشان و باب الحوائج متوسل گردند.
برای رفع مشکلات خودشان به باب الحوائج موسی بن جعفر علیه السلام توسل کنند و برای بر خورداری از خانه و کاشانه، به امام جواد علیه السلام متوسل شوند؛ و در ضمن افتخار نمایند که از منتظران ظهور حضرت امام مهدی علیه السلام می باشند که مشکلات را برطرف نموده و جهان را اصلاح خواهد نمود.
بنابراین، مردم به تناسب نیاز و بالتبع رجوع، یک امام را بیشتر میشناسند؛ و البته اشکالی هم ندارد، خیلی هم خوب است، اما این مقدار خیلی کم است و مبتنی بر توجه به خود می باشد.
خاطرهای از آیت الله العظمی بهاء الدینی رحمة الله علیه: ایشان تعریف نمودند که در دوران طلبگی، به همراه طلابی چند از دوستان، برای این که هر کدام حاجت خود را عرضه دارند و توسل جویند، به زیارت حرم شریف امام رضا علیه السلام مشرف شدند.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
بدیهی است که وقتی یک ایران و سپس سر تاسر جهان اسلام تشیع، سیاهپوش میشود، از علما و دانشمندان گرفته تا عوام و حتی بیسواد ترین و ضعیفترین اقشار جامعه، حتی برخی از مسیحیان و با شرکت در مراسم و مجالس، کربلا، عاشورا و نهضت حسینی علیه السلام را زنده نگه میدارند. معلوم است که توجه و شناخت نیز بیشتر میشود.
مردم ما در ایران، امام رضا علیه السلام را بیشتر از پدر بزرگوار ایشان، امام کاظم علیه السلام میشناسند؛ چرا که ایشان به خاطر فشار مردم، به ایران آورده تبعید شدند و مردم او را سلطان الهی خود دانستهاند و حرم شریفشان نیز در ایران است.اما قطعاً برای شیعیان عراق، کاظمین، یا کویت و اردن چنین نمیباشد.
دو)- نیاز و رجوع: توده مردم که عوام الناس می باشند که حتی ممکن است یک استاد دانشگاه نیز جزو عوام باشد، بیشترین شناخت را از راه نیاز و رجوع خودشان به دست میآورند، نه از تعقل، تفکر، مطالعه، تحقیق و حتی خداوند متعال را نیز بیشتر اینگونه میشناسند! لذا سریعاً نیز در معرض شبهات قرار میگیرند و تا با مشکلی مواجه شده و دعایی میکنند، معترض میشوند که پس چرا خدا دعای مرا مستجاب نکرد.!
اختناق و فشار وارده بر شیعه، سبب گردید که آنها حتی به فرزندان بیاموزند که حتی به هنگام بلند شدن از زمین یا علی بگویند. در ماه مبارک رمضان، به یاد کریم اهل بیت، امام حسن علیه السلام، نان خیرات کنند، در شب های قدر از مقامات و مظلومیتهای مولایشان بگویند و در دهه محرم و اربعین، با برپایی عزاداریها و تظاهرات های شکوهمند، به ایشان و باب الحوائج متوسل گردند.
برای رفع مشکلات خودشان به باب الحوائج موسی بن جعفر علیه السلام توسل کنند و برای بر خورداری از خانه و کاشانه، به امام جواد علیه السلام متوسل شوند؛ و در ضمن افتخار نمایند که از منتظران ظهور حضرت امام مهدی علیه السلام می باشند که مشکلات را برطرف نموده و جهان را اصلاح خواهد نمود.
بنابراین، مردم به تناسب نیاز و بالتبع رجوع، یک امام را بیشتر میشناسند؛ و البته اشکالی هم ندارد، خیلی هم خوب است، اما این مقدار خیلی کم است و مبتنی بر توجه به خود می باشد.
خاطرهای از آیت الله العظمی بهاء الدینی رحمة الله علیه: ایشان تعریف نمودند که در دوران طلبگی، به همراه طلابی چند از دوستان، برای این که هر کدام حاجت خود را عرضه دارند و توسل جویند، به زیارت حرم شریف امام رضا علیه السلام مشرف شدند.(ادامه دارد...)
۳۲۸
۱۵ دی ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.