Jul 14, 2020

کدوم مادری نوزادش رو میسپره دست یه سرباز؟ اونم یه سرباز ناشناس! شاید اول با دقت به صورت هر سرباز نگاه کرده تا تو صورت یکی یه محبتی دیده. شایدم خیلی فرق نمیکرده. همین که راب زومر سرباز سازمان ملل بوده، برای این مادر کافی بوده. همین که صرب نبوده...

حمله های صرب ها به بچه و زن و مرد مسلمون بوسنی اون روزها چیز جدیدی نبود. کمپین نسل کشی مسلمونهای بوسنی رو صرب ها سه سال زودتر شروع کرده بودن. ده ها هزار مسلمون کشته شدن. و البته قربانی جنایت هایی بدتر از قتل... از شروع جنگ تو 1992، تا 50.000 زن و دختر مسلمون بوسنی قربانی تجاوز صربها شدن. ولی خب سربرنیتسا با بقیه جاهای بوسنی فرق داشت...

 ورق بزنین و نقشه رو ببنین. نقطه های آبی رو نقشه محل استقرار نیروهای سازمان ملل بود. این منطقه رو خود سازمان ملل منطقه امن اعلام کرده بود. قرار نبود به سربرنیتسا حمله بشه. تا وقتی شد! تا روزی که راتکو ملادیچ، فرمانده ارتش صرب VRS با نیروهاش وارد اونجا شد.

صرب ها با تجهیزات اومده بودن. انواع اسلحه و تانک و هلیکوپتر نظامی. پسرها و مردها رو سوار اتوبوس کرده بودن و برده بودن. و این آخرین باری بود که زن ها مردهاشون رو میدیدن. 8000 پسر و مرد مسلمونی که تیربار و تیکه تیکه شدن. که هنوز بقایای هزارتاشون تو قبرهای دسته جمعی گم شده...

اون سرباز "صلح بان" سازمان ملل، راب زومر، هنوز یادشه. شیون و فریاد زنها سر سربازهای اون پایگاه سازمان رو. که "چطور میتونین همینطور بزارین ما رو بکشن!" راب حداقل سعی کرده بود اون نوزاد رو نجات بده. ولی نتونسته بود. مجبور شده بود با دستهای خودش دفنش کنه...

من نمیتونم تصور کنم کدوم سخت تر بوده. تیکه تیکه شدن به دست نیروهایی که ماموریتشون نسل کشی مسلمونها بود، یا تحویل داده شدن به دشمن توسط "صلح بانان" سازمان ملل.

سازمان ملل هم بعدها به "کوتاهی" خودش اعتراف کرد و بعضی از قاتل ها رو 22 سال بعد از نسل کشی به حبس ابد محکوم کرد. البته راتکو ملادیچ همون "قصاب بوسنی" تا همین امسال هم حکمش اجرایی نشده بود. این جلاد هم زندان بره فرق خاصی نمیکنه. اونهایی که قرار بود مسلمونهای بی دفاع رو بکشن کشتن. اونهای که قرار بود ازشون دفاع کنن، به جلادها تحویلشون دادن. و اونهایی که بعد ازین همه جنایت هنوز چشم امیدشون به سازمان ملله، تا ابد چشم انتظار خواهند بود...

#نسل_کشی_سربرنیتسا
#سازمان_ضد_ملل