~پارت ۱1~

با نوازش گونم و حرف های زمزمه وار چشمامو میخواستم باز کنم
ولی حرف هاش داشت واضح تر میشد

جیمین: کوچولوی دوست داشتنیم .........نباید میزاشتم از دستم در بری ............از همون بچگیمون باید زندانیت میکردم که ..........دیگه از پیشم هم جم نخوری

از همون بچگی؟! من اونو می‌شناختم یعنی؟!
چشمام و باز کردم

جیمین: بیدار شدی!!؟

ا‌ت: بله میشه الان بزارید دیگه برم؟

جیمین: کجا؟

ا.ت: به اتاق کارکنا

جیمین: هومممم میتونی بری ولی میام پیشت

میخواستم از اتاق برم بیرون
که
جیمین: هو وایسا لباس های تمیز بپوش بعد برو

به لباسام نگاه کردم

ا.ت: ممنون ولی راحتم

جیمین: انگار یادت رفته من کی هستم و با من بحث می‌کنی!!

هوفی کشیدم
لباسی که بهم رو داد رو ازش گرفتم

ا.ت: خب؟!

جیمین: چیه؟

ا.ت: چرا زل زدی به من برو بیرون

جیمین: و اونوقت چرا؟

ا.ت: چرا لامصب می‌خوام لباس هامو عوض کنم

جیمین : هومممم تو انگار واقعا می خوای بمیری نه؟ اولین نفری هستی که اینجوری با اربابت حرف میزنی

با کلمه ارباب چشمام رو به زمین دوختم درسته چرا من آنقدر باهاش راحت حرف میزدم

ا.ت: من............من تورو قبل این ه.ک کردن دیده بودم؟!

جیمین: .........



داش های خودم چطور مطورید در سلامت کامل هستید؟!💅🦥