از بینِ مردها ؛

از بینِ مردها ؛
همیشه مردهایِ جدی و اخمو را بیشتر دوست داشته ام ...
از آن مردهایی که چندان در بندِ ظاهر و تیپ زدن نیستند ،
ولی بدونِ اینکه بخواهند و برایش تلاشی بکنند ، جذابند ...
از آن مردهایی که به جایِ بوی ادکلن هایِ گران قیمت ، همیشه بوی بنزین و خستگیِ کار می دهند ...
مردهایی که اهلِ زندگی اند و چشم و دلشان به مردانگی و پشتکارشان گرم است و با چشم چرانی و نامردی و این وصله هایِ ناجور غریبه اند ...
مردهایی که پشتیبان ، قوی و تکیه گاهند ...
که برایِ تمامِ دنیا سرشان شلوغ و سایه شان سنگین است ، و برای کسی جز زن و فرزندشان فرصتِ تفریح ندارند ...
مادرم همیشه می گفت آن دسته مردهایی که برایِ دیگران بداخلاق و بی تفاوتند ، تویِ زندگی و برای خانواده هایشان مسئولیت پذیر و مهربانند ...

چه خوب که اگر قرار است میانِ زن و مرد ، تفاوتی هم باشد ، از این تفاوت هایِ دلچسب باشد ...
مثلاً زن همیشه ظریف باشد و ناز کند ،
و مرد همیشه تکیه گاه باشد و با تمامِ زُمختی و وقارش برای یک زن حمایت باشد و نیاز کند ...
این مردها خیلی خوبند ...
مردهایِ امنی که در اوجِ بی پناهی و نگرانیِ یک زن ؛ با صدای بمِ مردانه یک جمله ی "بسپارش به من" می گویند و همه چیز را درست می کنند ...
از حق اگر نگذریم ؛
جهان به زن ها نیاز دارد ،
و زن ها هم به این مردهایِ خوب و اصیل ...

‌
#تکست_ناب #عاشقانه