نگران هستم...

چیزی مرا ربوده است ...
در این جاده های دور
که نگاه ها به سوی تکاپوی گندم زار است
من کسی را گم کرده ام
آسمان آبی ست
و کوه ها خود را از خجالت پنهان می کنند

من جایی را سراغ دارم
که جنازه ها را در آنجا دفن می کنند
و خورشید بی احساسی را می شناسم
که چشمان جسد سرد متحرک را می آزارد

من در یک شب ...
از میان مردگان کفن پوش برخواهم خاست
و در یک شب ...
از میان مردگان تاریکی
که پیوسته مرا سلام می دهند
پیامی خواهم گرفت

من همه ...