ﭘﻞﺩﺧﺘﺮ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ
ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻗﺰﻝ ﺍﻭﺯﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﮐﻮﻩ ﻗﺎﻓﻼﻧﮑﻮﻩ
ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﭘﻞ
ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻧﯿﺴﺖ . ﻋﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ
ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ
ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ
ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺸﺘﻢ
ﻫﺠﺮﯼ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﺯﺩﻩﺍﻧﺪ .
ﺍﯾﻦ ﭘﻞ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺘﻮﺳﻂ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﻫﺎﯼ
ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺮﻣﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺁﻥ ﺑﻪ
ﺳﺎﻝ ۱۳۱۳ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻞ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﯽ ﻭ
ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﺮﻣﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ۲۰ ﺁﺫﺭ ﻣﺎﻩ ۱۳۲۵ ﺑﻪ
ﻭﯼ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﯼ ﺩﻣﮑﺮﺍﺕ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ ﻭ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻗﻮﺍﯼ
ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺮﮐﺰﯼ، ﺑﺘﻮﺳﻂ ﻣﯿﻦ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﻣﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﻗﯽ
ﺍﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﭘﻞ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻪ
ﻭﺳﻄﯽ ﻫﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﻭ ﻫﻢ ﻋﺮﯾﺾﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ
ﺍﯾﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﭘﻞ ﺑﻄﺮﻓﯿﻦ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺷﯿﺒﯽ
ﺍﺳﺖ . ﺁﺏ ﺑﺮﻫﺎﯼ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ
ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺜﻠﺜﯽ ﺍﺳﺖ . ﺩﻫﻠﯿﺰﻫﺎ ﻭ ﮐﻨﻮﺩﻫﺎﯾﯽ
ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ ﮐﻪ
ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺩﻭ ﻧﯿﻢ ﺳﺘﻮﻥ ﭼﻨﺪ ﺿﻠﻌﯽ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ
ﭘﻞ ﻣﯽﺍﻓﺰﺍﯾﺪ . ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﯾﻪ ﻭﺳﻄﯽ ﭘﻞ ﮐﺘﯿﺒﻪ
ﺁﺟﺮﯼ ﺑﻪ ﺧﻂ ﻧﺴﺦ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ ﮐﻪ
ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﻮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ
ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﮐﺘﯿﺒﻪﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۹۳۳
ﻫﺠﺮﯼ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺗﺎﺭﯾﺦ
ﻣﺮﻣﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺳﻂ ﺷﺎﻩ
ﺑﯿﮕﻢ ﺑﻨﺖ ﻣﺤﻤﺪﺑﯿﮓ ﻣﻮﺻﻠﻠﻮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺍﺳﺖ .
ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﻋﻘﯿﺪ ﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ
ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﻢ
ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺤﺚ
ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺨﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﻭﻟﯽ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﻣﺘﻔﻖ
ﺍﻟﻘﻮﻝ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺍﯾﺰﺩﺑﺎﻧﻮﯼ ﻧﺎﻫﯿﺪ، ﺧﺪﺍﯼ ﺁﺏ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺁﺋﯿﻦ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ
ﺁﻧﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻞﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻭﯾﮋﻩﺍﯼ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ
ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﯿﻞ ﺁﺑﻬﺎ ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ
ﺟﻮﯼ ﻭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺳﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻣﯽﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ
ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﯼ ﻧﻤﺎﯾﺪ