ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﻢ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺷﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﻢ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺷﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻗﺼﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎﺳﺖ
ﺷﺎﻫﺮﺍﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢ
ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﺁﺧﺮ ... ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ !
*
ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ
ﺗﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ
ﺗﺎ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ
ﺑﺎﺩﻩ ﯼ ﻭﺻﻞ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ
*
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺭﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺐ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻡ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺑﻬﺎﺭ
ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﺐ ﺳﺮﺥ ﺧﻮﺩ
ﺑﯿﻘﺮﺍﺭﻡ ، ﺑﯿﻘﺮﺍﺭﻡ ، ﺑﯿﻘﺮﺍﺭ ...
*
ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﺳﺖ
ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﺪ ﺑﻪ ﺩﻝ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭﺻﻞ ﻣﺎﺳﺖ
*
ﭘﺲ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﺁﺧﺮ ﺷﺒﯽ
ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺗﻮ
ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﯾﮏ ﺷﺒﯽ ، ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺗﻮ
*
ﻣﻮﺳﻢ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻁ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻫﺮ ﻭﺭﻕ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺷﻌﺮ ﻣﻦ
ﺭﺍﻫﯽ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ