زیر سایه ی آشوبگر p61

کم کم داشتم به مرز بیهوشی میرفتم که دیگه ادامه ندادن
جاناتان رو دیدم که رو زانو هاش خم شد و به منی که روی زمین نیم خیز شده بودم چشم دوخت
انگشت شصتش رو جلو آورد و خون کنار لبم رو پاک کرد
در اوج ناباوری انگشتش رو برد سمت دهنش و خون روی انگشتش رو لیس زد
دیگه کم کم داشتم مطمئن میشدم اون یه دو قطبیه
این تغییر رفتار های یهویی فقط میتونه برای بیماران دو قطبی باشه
_دلم میخواست با چشمای خودم مردنتون رو ببینم ولی چه حیف که اونقدر وقت ندارم تا وایسم و ببینم چجوری تیکه پارت میکنه
گنگ به حرفایی که میزد گوش میدادم....یعنی چی ببینه که تیکه پارم میکنه
بلند شد و از روی میز فلزی جعبه ای باز کرد سرنگی رو پر کرد و رفت نزدیک سوکجین
_نه‌..نکن
توجهی بهم نکرد و سرنگ رو تو گردنش تزریق کرد
_حدودا تا یکی دو ساعت آینده تاثیر کنه
رو به افرادش گفت:
_بیاریدش اتاق فرمان
نالیدم:
_کجا می‌بریدش
_دوس داری بیای؟....باشع کوچولو چون میدونم آخرای عمرته دلم نمیاد باهات بد رفتاری کنم.....اونو هم بیارید
وقتی وارد اتاقی شدیم که به وسایل ناشناخته ی داخلش زل زدم
سوکجین رو روی صندلی ای بستن
جاناتان رفت سمت مانیتوری و روشنش کرد....کابلی که مانیتور وصل کرد و اون سر کابل رو که حالت چسب مانند بود گذاشت رو دو طرف شقیقه هاس سوکجین
همزمان گفت:
_چیز قشنگیه نه؟....من که خیلی ازش لذت میبرم...با استفاده از این دستگاه به مغزش فرمان داده میشه که چیکار باید انجام بده
دستشو زیر چونش گذاشت و به حالت فکر کردن گفت:
_چجوری دوس داری بمیری؟...خفه شی؟...بدنت تیکه تیکه بشه؟...زنده زنده بسوزی...مثل پدرم...یا مثل برادرم حلق آویز بشی؟
تنها با چشمان اشکی بخش خیرع شدم که بلند خندید:
_همیشه از بچگی اینطوری نگاه کردنت ته دلم رو قلقلک میداد....هنوزم مثل اون موقع ها دلم رو میلرزونی
با غیظ لب زدم:
_عاشقی لیاقت میخواد که توی روانی نداری ...عاشق هیچ وقت به معشوقش آسیب نمیزنه.....تو فقط ادعا میکنی