سامانیان که با نام امارت سامانیان نیز شناخته می شود، دودم

سامانیان که با نام امارت سامانیان نیز شناخته می‌شود، دودمانی از امیران ایرانی‌تبار[۷] و سنی‌مذهب بودند که از سال ۸۱۹ تا ۹۹۹ میلادی، حدود دو قرن بر بخش‌های بزرگی از ماوراء‌النهر (فرارود) با تأیید و مهر خلفای عباسی حکومت کردند.[۸] مرکز این حکومت در خراسان بزرگ و فرارود بود و در بزرگ‌ترین گسترهٔ خود در زمان امیر اسماعیل، بر تمام افغانستان کنونی و بخش‌های وسیعی از کشورهای تاجیکستان، ایران، ترکمنستان، ازبکستان، قرقیزستان، قزاقستان و پاکستان کنونی فرمان می‌راند.
پایتخت
سمرقند (۸۱۹–۸۹۲)
بخارا (۸۹۲–۹۹۹

زبان(های) رایج
فارسی (ادبی، رسمی و درباری)[۱][۲][۳][۴]
عربی (زبان رایج

دین(ها)
اسلام (سنی)

حکومت:
امارت

۸۱۹–۸۶۴ میلادی
احمد بن اسد (اولین)
• ۹۹۹ میلادی
عبدالملک دوم سامانی (آخرین)
تاریخ

• بنیان‌گذاری
۸۱۹ میلادی
• فروپاشی
۹۹۹ میلادی

مساحت
۹۲۸ م.[۵][۶]
۲٬۸۵۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱٬۱۰۰٬۰۰۰ مایل مربع)

واحد پول:
سامانی

امروز بخشی از:
ایران
ترکمنستان
افغانستان
پاکستان
ازبکستان
تاجیکستان
قزاقستان
قرقیزستان