زبان عشق، زبان اشک است.

زبان ظاهري حقير تر از آن است که بتواند حقايق عشق را بيان کند. توان توصيف معشوق را ندارد. چه زباني صادق تر و زلال تر و بي ريا تر از زباني که کلماتش، نه لفظ است و نه خط،
فقط اشک است. که هر عبارتش ناله اي، ضجه اي دردي، فرياد عاشقانه شوقي! مگر چشم از زبان صادق تر سخن نمي گويد؟ مگر نه اشک، زيباترين شعر و بي تابترين عشق و گدازانترين ايمان و داغ ترين اشتياق و تب دارترين احساس و خالص ترين گفتن و لطيف ترين دوست داشتن است که همه در کوره يک دل، به هم آميخته و خوب شده اند و تبديل به قطره اي گرم شده اند به نام اشک؟