مرد رویاهای دختری که مینویسد بودن کار سختی است؛

مرد رویاهای دختری که مینویسد بودن کار سختی است؛
باید مثل قصه ها دوستش داشته باشی
آتشین و تمام نشدنی،
آغوشت همیشه باز باشد برای دردها و خوشحالی هایش،
باید بلد باشی تو اوج نازیبایی هم دوستش داشته باشی و دلت ضعف برود برایِ تارهای پریشانش،
باید دستهایت همانقدر که از آنها حرف میزند پشتوانه باشد و شانه هایت همانقدر که فکرش را میکند مامِن...
مرد رویاهای دختری که دوربین دست میگیرد بودن کار سختی است؛
دختری که همیشه لبخندی مثل لبخندی که قاب کرده و بالای تختش جا خوش کرده میخواهد،
دختری که همانقدر که او حواسش پی بی حواسی های توست،
توقع دارد حواست پیِ
غر غر های زیر لبی و
اخم های یک ثانیه ایش باشد...
مرد رویاهای زنها بودن اصولا کار سختی است؛
تو باید مثل پدرشان کوه باشی
بعضی وقتها بی هیچ چشمداشتی فقط بغلشان کنی
دستشان را بگیری
بنشانیشان روی تاب و مطمئنشان کنی پایین که بیایند تو همانجا ایستاده ای
قرص و محکم...
باید مثل برادرشان اخم کنی ولی هوایشان را داشته باشی،
یک وقتهایی غرولند کنی ولی آخر حرف آنها را به کرسی بنشانی...
باید مثل مردی که همیشه شریک رویاها و خوده رویایشان بوده،
عاشقش باشی،
مدام عشق بریزی توی رگ هایشان با حرف هایت،
عشق بریزی روی صورتشان با بوسه هایت،
عشق بریزی توی وجودشان با آرامش دادن هایت ...
مرد رویاهای زنها بودن کار سختی است
تو ولی عاشق باش
بقیه اش خود به خود حل میشود