روانی دوست داشتنی من

#روانی_دوست_داشتنی_من
P:47
(ویو فلیکس)

با حرفش دیگه منتظر نموندم و با سرعت به سمت بیرون اتاق دویدم

درحالی که با چشمام دنبال ا.ت میگشتم گوشیمو در آوردم و شماره ی ا.تو گرفتم

با فهمیدن خاموش بودن گوشیش ترسم دوبرابر شد

سرعتمو بیشتر کردم و به هرکی می‌رسیدم سراغ ا.تو میگرفتم

عصبی دستمو لای موهام فرو کردم که با دیدن سوهی با سرعت به طرفش رفتم

با دیدنم با تعجب گفت
سوهی: اینجا چیکار میکنی؟

بدون جواب دادن به سؤالش با عجله گفتم
فلیکس: ا.ت کجاست؟

با تعجب بیشتر گفت
سوهی: مگه پیش تو نبود؟

با حرفش اخم کردمو گفتم
فلیکس: چی؟!

سوهی: خب! ا.ت گفته بود با تو میره بوسان

با حرفش استرسم بیشتر شد
چرا دروغ گفته ؟!
کجا رفته که گوشیش خاموشه؟!
و از یه طرف دیگه حرف های اون دختره

بدون حرف دیگه ای به بیرون بیمارستان دویدم

با خارج شدن از بیمارستان در حالی که نفس نفس میزدم شماره ی هیونجینو گرفتم

بعد از چند بوق جواب داد که سریع گفتم
فلیکس: هیون سریع مکان فعلی یه ا.تو پیدا کن

انگار که خواب بوده باشه با صدای خواب آلود گفت
هیونجین: چی؟!

با هولی گفتم
فلیکس: ا.ت گم شده به بقیه گفته با من میره بوسان و الانم گوشیش خاموشه

با حرفم انگار خواب از سرش پریده باشه سریع گفت
هیونجین: آروم باش من الان سریع مکانش پیدا میکنم

و بلافاصله قطع کرد