بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت سوم :
چنان که حضرت یوسف علیه السلام، در برابر آن کید زنان گفت :وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ - من هرگز نفس خويش را تبرئه نمیكنم فاقد نفس نیسیتم كه نفس سركش، بسيار به بديها امر میكند؛ مگر آنچه را پروردگارم رحم كند، پروردگارم غفور و رحيم است.(سوره یوسف آیه 53)
بنابراین، هم ابلیس لعین هوای نفس داشت و هم تمامی جنیّان و انسان‌ها هوای نفس دارند؛ لذا عامل بیرونی هم نباشد، از دورن تحریک و وسوسه می‌شوند. ابلیس لعین نیز با پیروی از هوای نفس درونی خودش، تکبر ورزید و از اطاعت فرمان حق سرپیچی نمود.
وسوسه : کار ابلیس لعین و تمامی شیاطین جنّ و انس، دعوت به باطل و ترغیب گرایش به آن، با وسوسه‌های فریبکارانه و فریبنده به انجام می‌رسد که طرق گوناگونی دارد، مانند: حق نشان دادن باطل - باطل نشان دادن حق - زیبا نشان دادن زشتی‌ها و بالعکس - خیر نشان دادن شرّ و شرّ نشان دادن خیر - لذت نشان دادن گناه و راه ورود ابلیس لعین و تمامی شیاطین جنّ و انس به درون انسان، فقط نفس حیوانی و آتشین است که آنها بر این آتش می دمند؛ اما کار دیگری از آنها ساخته نیست و پذیرش یا عدم پذیرش دعوت شیاطین جنّ و انس، و پذیرش ولایت آنها، با خود انسان می‌باشد. (سوره نّحل آیه 99 و 100)؛ چنان که پذیرش دعوت حق و ولایت الهی نیز به اختیار خود انسان واگذار شده است.
بنابراین، انحراف و استکبار ابلیس لعین، درونی بود و لزومی به تحریک و وسوسه بیرونی نداشت؛ و اگر ابلیس لعین و تمامی شیاطین جنّ بمیرند، باز انسان‌های شیطان و هوای نفس درونی انسان وجود دارد که به بدی دعوت و امر می‌کنند و آدمی یا تسلیم هوای نفس خودش و دیگران می‌شود و یا تسلیم خدا مسلمان می‌شود.
تبری ابلیس از گناهکاران : از آنجا که به انسان عقل، قلب و وحی علم موهبت شده و آدمی با قوۀ اختیار خود انتخاب می‌کند، ابلیس و سایر شیاطین جنّ و انس، در قیامت از منحرفین تبری می‌جویند و می‌گویند: گناهتان را گردن ما نیندازید که میل و انتخاب خودتان بود.
وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ - (پایان)(ص 1)
پاسخ قسمت سوم :
چنان که حضرت یوسف علیه السلام، در برابر آن کید زنان گفت :وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ - من هرگز نفس خويش را تبرئه نمیكنم فاقد نفس نیسیتم كه نفس سركش، بسيار به بديها امر میكند؛ مگر آنچه را پروردگارم رحم كند، پروردگارم غفور و رحيم است.(سوره یوسف آیه 53)
بنابراین، هم ابلیس لعین هوای نفس داشت و هم تمامی جنیّان و انسان‌ها هوای نفس دارند؛ لذا عامل بیرونی هم نباشد، از دورن تحریک و وسوسه می‌شوند. ابلیس لعین نیز با پیروی از هوای نفس درونی خودش، تکبر ورزید و از اطاعت فرمان حق سرپیچی نمود.
وسوسه : کار ابلیس لعین و تمامی شیاطین جنّ و انس، دعوت به باطل و ترغیب گرایش به آن، با وسوسه‌های فریبکارانه و فریبنده به انجام می‌رسد که طرق گوناگونی دارد، مانند: حق نشان دادن باطل - باطل نشان دادن حق - زیبا نشان دادن زشتی‌ها و بالعکس - خیر نشان دادن شرّ و شرّ نشان دادن خیر - لذت نشان دادن گناه و راه ورود ابلیس لعین و تمامی شیاطین جنّ و انس به درون انسان، فقط نفس حیوانی و آتشین است که آنها بر این آتش می دمند؛ اما کار دیگری از آنها ساخته نیست و پذیرش یا عدم پذیرش دعوت شیاطین جنّ و انس، و پذیرش ولایت آنها، با خود انسان می‌باشد. (سوره نّحل آیه 99 و 100)؛ چنان که پذیرش دعوت حق و ولایت الهی نیز به اختیار خود انسان واگذار شده است.
بنابراین، انحراف و استکبار ابلیس لعین، درونی بود و لزومی به تحریک و وسوسه بیرونی نداشت؛ و اگر ابلیس لعین و تمامی شیاطین جنّ بمیرند، باز انسان‌های شیطان و هوای نفس درونی انسان وجود دارد که به بدی دعوت و امر می‌کنند و آدمی یا تسلیم هوای نفس خودش و دیگران می‌شود و یا تسلیم خدا مسلمان می‌شود.
تبری ابلیس از گناهکاران : از آنجا که به انسان عقل، قلب و وحی علم موهبت شده و آدمی با قوۀ اختیار خود انتخاب می‌کند، ابلیس و سایر شیاطین جنّ و انس، در قیامت از منحرفین تبری می‌جویند و می‌گویند: گناهتان را گردن ما نیندازید که میل و انتخاب خودتان بود.
وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ - (پایان)(ص 1)
۵۷۱
۰۹ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.