فریدون مشیری

فریدون_مشیری

حریق خزان بود
من از جنگل شعله‌ها می‌گذشتم
همه هستی‌ام جنگلی شعله‌ور بود!
که توفان بی‌رحم اندوه،
به هر سو که می‌خواست،
می‌تاخت، می‌کوفت، می‌زد،
به تاراج می‌برد....!