بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
گاه آن قدردرگیر وسایل می‌گردد که هدف را فراموش می‌کند و گاه آن قدر شیفته تجلیات خدا می گردد که خدا را فراموش کرده و به بندگی و اطاعت غیر او می پردازد.
لذا خالقش به او متذکر می گردد که الله من هستم، نه شهوت، قدرت، مال، علم، زیبایی و پس بندگی مرا بکن و برای یاد من، یعنی با من بودن، نماز بخوان : إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَ أَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي - به يقين اين منم خداى يكتا كه جز من معبودى نيست، پس مرا پرستش كن و نماز را به ياد من برپا دار.(سوره طه آیه 14)
و باید دقت شود که طریق بندگی و عبادت را او باید بیاموزد و اگر ما تعیین کنیم که چگونه می‌خواهیم اطاعت و عبادت کنیم، این اطاعت نفس و بندگی خودمان است و نه خداوند متعال. ابلیس هم گفت: خدایا تو این امر سجده را از من بردار، عبادتی کنم که هیچ کس نکرده باشد. اما چون این نافرمانی خدا و اطاعت از خود است، پذیرفته نشد.
ج) - آثار بسیاری بر نماز مترتب است:
گفته اند: اگر منظور سپاس باشد، به لفظ فایده‌ای ندارد! خوب چه کسی گفته است که مسلمان فقط به لفظ شاکر،حامد و سپاسگذار باشد؟!اما سپاسگذاری عقلی، قلبی، ایمانی و عملی نیز باید ظهور و بروزی داشته باشد چنان چه اگر قلباً از کسی متشکر باشیم، به زبان نیز بیان می‌کنیم و یا اگر محبت کسی را در قلب داشته باشیم، هم در عمل نشان می دهیم و هم به زبان ابراز محبت می کنیم.و خداست که باید بگوید تشکر و سپاس از من چگونه است،نه این که ما تعیین کنیم. چرا که خداوند غنی به این سپاسگذاری بی‌نیاز است. پس سپاس باید موجب رشد انسان شود و او که خالق است می‌داند انسان چگونه رشد می کند.
پس، تا اینجا به دو اثر نماز که یکی ذکری که سبب اطمینان قلب گردد و دیگری سپاس به نوع حمد یعنی تشکر توأم با بندگی آشنا شدیم. اما آثار نماز فقط به این دو خلاصه نمی گردد.
نماز، در عین حال دعا و خواستن نیز هست. و او می‌داند که از او چه بخواهیم و چگونه بخواهیم کامل‌تر است.
لذا فرمود با آداب تمامی که من تعیین کرده ام، درمحضر من بایست و از اعماق فکر و صمیم قلب وخلوص کامل بگو: اهدنا الصراط المستقیم.
انسان دائم درحال نق زدن و آماده طغیان و انحراف است.چرا که ضعیف است. تا خیری به او می‌رسد و از متاعی برخوردار می‌شود، خدا و خود را فراموش کرده و تکبر و بخل و ظلم می‌کند، و تا شری به او می‌رسد، فریادش به آسمان بلند می‌شود.اما یاد و ارتباط دائم باخدا و اقامه نماز،انسان را قلعه امن و ایمان قرارمی‌دهد و قلب را مطمئن می‌کند و جزع و فزع را می‌گیرد.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
گاه آن قدردرگیر وسایل می‌گردد که هدف را فراموش می‌کند و گاه آن قدر شیفته تجلیات خدا می گردد که خدا را فراموش کرده و به بندگی و اطاعت غیر او می پردازد.
لذا خالقش به او متذکر می گردد که الله من هستم، نه شهوت، قدرت، مال، علم، زیبایی و پس بندگی مرا بکن و برای یاد من، یعنی با من بودن، نماز بخوان : إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَ أَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي - به يقين اين منم خداى يكتا كه جز من معبودى نيست، پس مرا پرستش كن و نماز را به ياد من برپا دار.(سوره طه آیه 14)
و باید دقت شود که طریق بندگی و عبادت را او باید بیاموزد و اگر ما تعیین کنیم که چگونه می‌خواهیم اطاعت و عبادت کنیم، این اطاعت نفس و بندگی خودمان است و نه خداوند متعال. ابلیس هم گفت: خدایا تو این امر سجده را از من بردار، عبادتی کنم که هیچ کس نکرده باشد. اما چون این نافرمانی خدا و اطاعت از خود است، پذیرفته نشد.
ج) - آثار بسیاری بر نماز مترتب است:
گفته اند: اگر منظور سپاس باشد، به لفظ فایده‌ای ندارد! خوب چه کسی گفته است که مسلمان فقط به لفظ شاکر،حامد و سپاسگذار باشد؟!اما سپاسگذاری عقلی، قلبی، ایمانی و عملی نیز باید ظهور و بروزی داشته باشد چنان چه اگر قلباً از کسی متشکر باشیم، به زبان نیز بیان می‌کنیم و یا اگر محبت کسی را در قلب داشته باشیم، هم در عمل نشان می دهیم و هم به زبان ابراز محبت می کنیم.و خداست که باید بگوید تشکر و سپاس از من چگونه است،نه این که ما تعیین کنیم. چرا که خداوند غنی به این سپاسگذاری بی‌نیاز است. پس سپاس باید موجب رشد انسان شود و او که خالق است می‌داند انسان چگونه رشد می کند.
پس، تا اینجا به دو اثر نماز که یکی ذکری که سبب اطمینان قلب گردد و دیگری سپاس به نوع حمد یعنی تشکر توأم با بندگی آشنا شدیم. اما آثار نماز فقط به این دو خلاصه نمی گردد.
نماز، در عین حال دعا و خواستن نیز هست. و او می‌داند که از او چه بخواهیم و چگونه بخواهیم کامل‌تر است.
لذا فرمود با آداب تمامی که من تعیین کرده ام، درمحضر من بایست و از اعماق فکر و صمیم قلب وخلوص کامل بگو: اهدنا الصراط المستقیم.
انسان دائم درحال نق زدن و آماده طغیان و انحراف است.چرا که ضعیف است. تا خیری به او می‌رسد و از متاعی برخوردار می‌شود، خدا و خود را فراموش کرده و تکبر و بخل و ظلم می‌کند، و تا شری به او می‌رسد، فریادش به آسمان بلند می‌شود.اما یاد و ارتباط دائم باخدا و اقامه نماز،انسان را قلعه امن و ایمان قرارمی‌دهد و قلب را مطمئن می‌کند و جزع و فزع را می‌گیرد.(ادامه دارد...)
۱.۲k
۲۲ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.