دلگیرم از دلگیر بودن های تکراری

.
دلگیرم از دلگیر بودن های تکراری
از با خودم درگیر بودن از خود آزاری
.
از روز و شب ها با کسالت زندگی کردن
از صبح تا شب خواب، شب تا صبح بیداری
.
در پاسخ هرکس که می گیرد سراغت را
لبخند های خشک محض آبروداری
.
گاهی دلم می گیرد از احوال پرسی ها
"خوبم خدا را شکر" گفتن های اجباری
.
از بغض های باد کرده در گلو وقتی
می خندم از عمق وجود از روی ناچاری
.
از عشق این احساس بی هنگام دلگیرم
از این به ظاهر دل خوشی، در اصل بیماری
.
در نامه ام دلتنگی ام را شعر می گویم
هر چند می دانم تو هم از شعر بیزاری

.
#امید_رهایی.