عادم دلش میخواد تو این تاریکی محو بشه تا دیگه هیچ کس نباش

عادم دلش میخواد تو این تاریکی محو بشه تا دیگه هیچ کس نباشه، تنهای:-( تنهایی برای من خوبه برای تو خوبه برای اونی که همه ازش توقع دارن خوبه برای اونی که همه میزنن تو سرش خوبه برای اونی که در اجتماع زندگی میکنه ولی واقعا وجود نداره خوبه، اینجوری حداقل دیگه فقط خودش از خودش توقع داره، فقط خودش میزنه تو سر خودش و برای خودش وجود داره :-( ولی واسه کسی که امید نداره خوب نی چون باید بر قراری ارتباط امید پیدا کنه که خیلی سخته و بخاطرش باید حضور داشته باشی ولی دقیقا همون کسی که هیچ کس بهش اهمیتی نمیده و باید با خودش وقت بگزرونه امید نداره و باید با دیگران باشه :-( حالا چی کار کنیم با خودمون وقت بگزرونیم یا نه؟ با ادمایی که میزنن تو سرمون وقت بگزرونیم یا نه؟ یکی بگه چطوری امید پیدا کنیم وقتی واقعا وجود نداریم؟ چطوری ارتباط بر قرار کنیم وقتی هیچ کس بهمون اهمیت نمیده؟
این جواب سوال یکی از همون ادماهست که اسم خودشون رو گزاشتن ادم بزرگ، این ادم بزرگ میگه: چرا جوونا اینجوری زندگی میکنن؟ چرا امید ندارن؟ جواب منم اینه چون تو و بقیه ی ادم بزرگای دیگه باهامون زندگی میکنن و از کنارمون نمیرین، چون همش میخواین نصیحت کنینی، همش میزنین تو سرمون، همش بد بختیامون رو یادمون میارین، حرف که میزنیم مسخرمون میکنین،
دلیلش شمایین ادم بزرگا!و بدی این دنیا اینه که این ادم بزرگا تا اخر دنیا باما هستن و این ما ایم که میمیرم یعنی کاری میکنیم که بمیریم :-(