‍ فقر و عشق

‍ #فقر_و_عشق
#شریعتی
کارل میگوید اساس #دعا مبتنی است بر دو اصل فقر و عشق.
یا نیایشگر کسی است که از #خدا میخواهد قرضش ادا شود، بیماریش شفا یابد، مسافرش از سفر به سلامت برگردد و یا هنگام ترفیع رتبه ها اشتباها دو رتبه یک جا برای او صادر شود!
این گونه دعاها بیشتر در میان #انسان های دست دوم معمول است.
و یا نیایشگر انسان ممتاز و زبده ای است که خدا را عاشقانه می پرستد، از گفتگوی با او، از ایستادن در برابر او، لذت می برد.
نوع اول تقریبا به عامه #مردم اختصاص دارد و نوع دوم یک طریقه خاص عرفانی است.
اما نیایش گاه به صورت دیگری تجلی می کند، در این جا #نیایش مرحله اش از فقر ترفیع تر و از عشق جدی تر می شود.
در این جا انسانی که نیایش میکند با شدت و سماجت از خدا طلب میکند.
اینجا انسانی طلب می کند که، به فقر و ثروت، بیمار و تندرستی نمی اندیشد، او نیازهای دیگری را احساس میکند، احساس می کند که ممکن است از سلسله تکامل باز ماند،
شایستگی بقاء و خلود را از دست بدهد،
روحش تا بلندترین قله ای که تقدیر برای موجود انسانی تعیین کرده است اوج نگیرد،
پایش در این رهگذری که به سر منزل مقصود می رسد سستی کند و در نیمه راه بر لب بحر #فنا به حسرت جان بسپارد.
در این حالت است که انسانی که در برابر خدای اسلام نیایش میکند، او را احساس نیاز، عشق و ترس به شدت فرا میگیرد.
دکتر علی شریعتی
کتاب نیایش
صفحه 26 و 27